Wprowadzony w 1924 roku jako następca modelu Fiat 501, model 509 stał się jednym z najważniejszych pojazdów w historii włoskiego producenta samochodów po zwycięstwie w Rajdzie Monte Carlo w 1928 roku.
W połowie lat 20. większość samochodów była postrzegana jako drogie zabawki dla bogatych ludzi. Powoli, ale konsekwentnie, niektórzy producenci zaczęli obniżać ceny swoich pojazdów, aby stały się dostępne dla klientów z klasy średniej. Kiedy w 1922 roku Benito Mussolini i jego faszystowska partia zdobyli władzę we Włoszech, zmusił Fiata do produkcji pojazdów dla mas. W rezultacie producent wprowadził przystępny model 509 na Salonie Motoryzacyjnym w Paryżu w 1924 roku. Mimo że był głównie pomniejszoną wersją innych większych modeli Fiata, mógł komfortowo pomieścić czterech dorosłych pasażerów. Dodatkowo włoski producent oferował samochód w kilku wariantach nadwozia.
W tamtych czasach większość producentów decydowała się dostarczać klientom jedynie podwozia, które miały być wykończone przez indywidualnych karoserników. Fiat uznał, że może zrobić to lepiej i dostarczał swoje pojazdy gotowe do jazdy. Z przodu model 509 miał płaski chłodnicę ozdobioną mosiężnym obramowaniem oraz dachowy element z korkiem wlewu. Krótkie, ale zakrzywione nadkola podtrzymywały elektryczne reflektory, co było rzadkością w samochodach budżetowych. Ponieważ samochód nie miał zderzaka, przednia część pojazdu była wspierana przez wydłużone sprężyny liściaste.
Z boku model 509 prezentował kanciaste kształty i płaskie panele, które były tańsze w produkcji. Komora silnika miała boczne panele otwierające się, które miały otwory wentylacyjne. Fiat zainstalował boczne stopnie łączące przednie i tylne błotniki, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie pasażerom. W zależności od opcji klienci mogli zamówić model 509 w różnych wariantach nadwozia, takich jak sedan, czterodrzwiowy kabriolet (torpedo) lub dwuosobowy roadster. Krótki rozstaw osi zmusił producenta do umieszczenia zapasowych kół z tyłu, za bagażnikiem.
Wnętrze pojazdu wyposażone było w dwa rzędy ławek w większości wersji. Kierowca miał przed sobą kierownicę z czterema ramionami i płaską szybę. Fiat umieścił na desce rozdzielczej kilka wskaźników, a pasażer z boku miał zegar i kilka dodatkowych wskaźników, takich jak temperatura płynu chłodzącego i poziom paliwa. W tylnej części zamontowano drugą ławkę, która mogła pomieścić dwóch pasażerów. Mimo to producent oferował kilka luksusowych opcji, takich jak skórzana tapicerka.