Niemiecki producent samochodów wprowadził model W06 w 1927 roku, a Typ S był jednym z pierwszych, które pojawiły się przed klientami jako obietnica luksusowego pojazdu o wysokich osiągach.
Mimo że Typ S miał nadwozie czteroosobowe, był na tyle szybki, że wygrał Niemiecki Grand Prix w 1927 roku. Nagle ta luksusowa marka zaczęła być znana nie tylko ze swoich luksusowych pojazdów, ale także z osiągów. Dodatkowo nowa linia W06 wprowadzała wiele ulepszeń w układzie napędowym i zawieszeniu, co sprawiało, że był to nie tylko komfortowy pojazd na długie trasy według ówczesnych standardów, ale również bardzo zdolna maszyna podczas szybkiego pokonywania zakrętów.
Podobnie jak reszta gamy, Typ S charakteryzował się V-kształtnym grillem umieszczonym za chromowanym zderzakiem. Pomiędzy wygiętymi przednimi błotnikami producent zamontował poprzeczkę, która podtrzymywała duże, okrągłe reflektory, nie zasłaniając przy tym obszaru chłodzenia chłodnicy. Jedną z unikalnych cech pojazdu można było dostrzec po stronie pasażera, gdzie trzy rury wydechowe wychodziły z komory silnika w dół, prowadząc do tyłu pod bocznymi stopniami. Wygięta konstrukcja podwozia pozwalała pojazdowi na posiadanie niższej prześwitu niż wiele samochodów z tego okresu.
W kabinie znajdowały się dwa kubełkowe fotele z przodu oraz ławka z tyłu. Jak można się było spodziewać, tylne fotele były usuwane podczas wyścigów. Na desce rozdzielczej Mercedes-Benz umieścił wskaźniki w środku, aby kierowca mógł je łatwo zobaczyć bez konieczności sięgania przez drewnianą kierownicę z czterema ramionami. Podobnie jak jego luksusowe rodzeństwo, Typ S wyróżniał się drogimi materiałami w kabinie.