Po śmierci założyciela firmy w 1929 roku, jego syn Karl objął stanowisko dyrektora generalnego i utrzymał markę przy życiu w trudnych latach wielkiego kryzysu, a w 1934 roku wprowadził model Typ W6.
Nazwa DSH pochodzi od „Dopple-Sechs Halbe” (Podwójna Szóstka Połowa), co oznacza, że silnik pochodził z byłego V12, ale był cięty na pół. Pod maską samochodu znajdował się więc silnik w układzie rzędowym szóstki, ale nadwozie nadal było dostosowane do luksusowego pojazdu. Nie tylko było duże, ale także luksusowe. Maybach zbudował około 50 egzemplarzy tego modelu W6 DSH i oferował je albo jako gotowe produkty, albo jako podwozia.
W momencie wprowadzenia na rynek, Typ W6 był jednym z najdłuższych samochodów dostępnych na rynku. Jego reflektory były zamontowane na zakrzywionym belce poprzecznej wspieranej przez przerośnięte, zakrzywione przednie błotniki. Chłodnica była otoczona chromowaną ramką, dopasowaną do wspornika i zderzaka. Ponieważ Maybach wcześniej był firmą lotniczą, jego inżynierowie dobrze znali się na aerodynamice, dlatego pochylili szybę czołową, aby zmniejszyć opór powietrza. Mimo że była to konstrukcja z zamkniętym nadwoziem, producent oferował opcję chowanego dachu z płótna.