Daimler-Benz zaprezentował serię 170 V podczas Międzynarodowego Salonu Motoryzacyjnego w Berlinie w 1936 roku, oferując ją w szerokiej gamie nadwozi, w tym czteromiejscowy kabriolet o nazwie Cabriolet B.
Po Wielkiej Depresji na początku lat 30. niemiecki producent samochodów przedstawił tańszą ofertę: modele 170 V, 170 H i 260 D. To właśnie 170 V zyskał największą popularność, szczególnie że był dostępny w kilku wersjach otwartych i zamkniętych, z dwiema lub czterema drzwiami.
W 1933 roku inżynier projektowy Mercedes-Benz, dr Hans Nibel, współpracował z projektantem Maxem Wagnerem. Rozpoczęli pracę nad nowym pojazdem, który miał kompletnie nową ramę, lżejszą o 50 kg (110 funtów) od poprzedniego modelu Typ 170 (W15), ale również sztywniejszą. Z przodu znajdował się pochylony chłodniczy grill, po bokach którego umieszczono reflektory montowane w komorze silnikowej. Zaokrąglone błotniki z przodu kontynuowały się po bokach w postaci stopni, które ułatwiały wsiadanie i wysiadanie z pojazdu. Dwie tylne drzwi otwierane do tyłu umożliwiały dostęp do kabiny. Materiałowa tapicerka dachu mogła być złożona za tylnymi siedzeniami, nad bagażnikiem.
Typ 170 V Cabriolet B, z kabiną na cztery dorosłe osoby, był odpowiedni dla młodych rodzin poszukujących stylowego samochodu. Z przodu, fotele kubełkowe były pokryte wysokiej jakości winylem. Ten sam materiał użyto do tylnej kanapy oraz tapicerki drzwi. Na desce rozdzielczej producent umieścił główne wskaźniki i przyrządy na środku, a nie przed kierowcą.