Kiedy Mercedes-Benz zaprezentował nowy Typ 170 V na Międzynarodowym Salonie Motoryzacyjnym w Berlinie w 1936 roku, oferował pojazd w kilku wersjach nadwozia, a najważniejsza z nich to wersja sedan.
Po Wielkiej Depresji niemiecki producent skupił się na luksusowych pojazdach, ale nie zapomniał o tych, którzy chcieli mieć trzygwiazdkową gwiazdę na masce, lecz w niższej cenie. W ten sposób stworzono pojazd o niższej klasie, który wciąż mógł świadczyć o statusie właściciela w społeczeństwie. I dla nich zbudowano Typ 170. Aby to osiągnąć, Mercedes-Benz potrzebował całkowicie nowego pojazdu zaprojektowanego od podstaw. Dr Hasn Niebel współpracował z projektantem Maxem Wagnerem nad tym samochodem. Stworzyli innowacyjną ramę, która była lżejsza niż wcześniej używana w Typie 170 (W15), ale oferowała podobną wytrzymałość.
Typ 170 z 1936 roku charakteryzował się przednim pasem z pochylonym chłodnicą, po bokach którego znajdowały się reflektory zamontowane na bokach komory silnikowej. Wygięte przednie błotniki przechodziły na boki w stopnie ułatwiające wejście i wyjście z pojazdu. Oba drzwi zawieszone były na słupku B, a producent musiał stworzyć system, który zapobiegałby ich uderzaniu w siebie przy jednoczesnym otwieraniu. Z tyłu nieco pochylona tylna część była wyposażona w zewnętrzny bagażnik, który mógł pomieścić kuferek.
W środku Typ 170 oferował wystarczająco dużo miejsca dla czterech pasażerów. Przednie fotele były pokryte wysokiej jakości winylem. Ten sam materiał zastosowano na tylnej ławce i w wkładkach drzwiowych. Na desce rozdzielczej producent umieścił główne wskaźniki i wskaźniki na środku, a nie przed kierowcą.