Imponująca swoją wielkością, Pullman wersja Mercedesa-Benz „Grosser Mercedes” z 1938 roku była odważną propozycją skierowaną do bardzo bogatych biznesmenów i urzędników państwowych.
Max Wagner, twórca słynnych wyścigowych samochodów Silver Arrows (W124 i W154), pracował nad nową generacją „Grand Mercedesa” i zaprojektował dla niej podwozie. Wykorzystał swoje umiejętności i wiedzę z motorsportu, aby stworzyć cienkościenną ramę owalnego kształtu, która była lekka i wytrzymała. Musiało tak być, ponieważ auto ważyło więcej niż niektóre ciężarówki.
Samochód był ręcznie składany w zakładzie w Sindelfingen przez „specjalistyczny zakład produkcji pojazdów”, a w wersji Pullman powstało ich 18. Oprócz nich producent zbudował także dziesięć innych opancerzonych wersji tego pojazdu z zamkniętą karoserią. Z przodu linia modelowa miała wystające chłodnice i grube zderzaki. Długi kaptur był flankowany po bokach przez zapasowe koła i powiększone błotniki. Przednie drzwi były zawieszone z tyłu, podczas gdy tylne miały normalne zawiasy. Dzięki temu pasażer siedzący z przodu mógł szybko wysiąść i otworzyć tylne drzwi dla pasażerów siedzących z tyłu. Za kabiną samochody dodano zaokrąglony bagażnik.
Ponieważ Mercedes-Benz nie produkował modelu 770 na tej samej linii montażowej co reszta oferty, każde wnętrze było ręcznie wykonane. Zwykle stosowane materiały to skóra i fornir drewniany. Opcjonalnie, pasażerowie z przodu i z tyłu mogli być oddzieleni panelem z oknem na korbkę.