Ta wersja drugiej generacji Grossera Mercedesa jest jedną z najrzadszych, zaledwie pięć egzemplarzy wyprodukowano po premierze modelu w 1938 roku.
W150 Grosser Mercedes (Grand Mercedes) był wytwarzany wyłącznie w wersji na długim rozstawie osi, z odległością między przednią a tylną osią wynoszącą 3,9 metra (152,7″). Mercedes-Benz zbudował 88 podwozi, z czego wiele z nich było opancerzonych. Ponieważ producent zamontował pod maską tylko doładowane silniki ośmiocylindrowe w układzie rzędowym, pojazdy te mogły osiągać całkiem dobre osiągi jak na tamte czasy.
Podobnie jak reszta rodzeństwa, Cabriolet F miał przylegające do nadwozia chłodnice z przodu, które były nieco pochylone do tyłu. Nie było to może znaczące ulepszenie aerodynamiczne, ale prezentowało się lepiej. W przeciwieństwie do reszty gamy, ta wersja nie miała widocznych wydechów umieszczonych po prawej stronie komory silnikowej, obok koła zapasowego. Kolejną unikalną cechą pojazdu było to, że materiałowy dach mógł być zamykany tylko dla pasażerów siedzących z tyłu. Dodatkowo szklana przegroda oddzielała te dwie strefy.
Jednak wnętrze takiego pojazdu było wykonane na specjalne zamówienie. Choć z przodu było podobne do innych modeli, z tyłu wyglądało zupełnie inaczej. Posiadało jedynie dwa wygodne fotele pokryte skórą; jeden z nich mógł przesuwać się do przodu i był wyposażony w podłokietniki po obu stronach.