Buick wprowadził serię Super w 1940 roku, ale ciągle aktualizował, dodawał i modyfikował modele przez cały czas produkcji, która trwała do 1958 roku, kiedy to niskie sprzedaże doprowadziły do nagłego zakończenia, ale nie przed zaprezentowaniem modelu Super Riviera Sedan z 1956 roku.
Zaprojketowany przez wybitnego Harley’a Earla, Buick Series 50, wprowadzony w 1954 roku, był dostępny w czterech wersjach nadwozia: dwóch z czterema drzwiami i dwóch z dwiema. Pomimo stałego spadku sprzedaży, GM nie był gotowy na wycofanie Super Rivier, która była luksusową wersją Series 50. Co więcej, dodano wersję sedan z czterema drzwiami.
Super Riviera Sedan zbudowany był na tej samej platformie C-Body, której używał General Motors dla modeli Cadillac Series 62, Buick Roadmaster i Oldsmobile 98. Charakteryzował się przednim pasem z masywnym chromowanym zderzakiem oraz szeroką atrapą chłodnicy, w której znajdowało się logo Buick Super z 1956 roku. W tym roku Buick dodał cztery wloty powietrza w kształcie kropli na przednich błotnikach. Z boku, pionowe słupki A wspierały panoramiczną szybę, która była zaokrąglona po bokach. Jego karoseria typu hardtop bez słupka B przypominała coupe, a na pierwszy rzut oka trudno było zauważyć klamki tylnych drzwi. Za słupkami C, błotniki kończyły się wspornikiem tylnym w kształcie litery V, który pomieścił światła tylne.
W środku, przednia ławka pokryta winylem mogła pomieścić wygodnie trzech pasażerów. Jednak Harley Earl skupił się na kierowcy i zaoferował mu pełne panele instrumentów z trzema prostokątnymi wskaźnikami pod liniowym prędkościomierzem na desce rozdzielczej. Dodatkowo, trójramienna kierownica była łatwa do obsługi dla każdego kierowcy, dzięki systemowi wspomagania. Z tyłu, ławka była również wystarczająco duża dla trzech pasażerów.