W 1962 roku Kaiser Jeep wprowadził linię Wagoneer jako zamiennik pięciodrzwiowego modelu Jeep Station Wagon, który był produkowany od 1946 roku, a różnica była ogromna.
Kaiser Jeep był outsiderem w rywalizacji z wielką trójką: Detroit, Fordem, Chryslerem i General Motors, ale w jednym obszarze radził sobie doskonale: produkcji samochodów terenowych. Niestety, amerykańscy klienci bardziej cenili sobie zwykłe sedany i komfortowe pojazdy, takie jak Chevrolet Impala, Ford Galaxie i Chrysler 300. Mimo to, Jeep nie poddał się i stworzył linię Wagoneer opartą na tym samym podwoziu co pickup Jeep Gladiator. Co więcej, Stany Zjednoczone dopiero co wychodziły z recesji z lat 1957-1958. W rezultacie zakup drogiego pojazdu nie wchodził w grę. A jednak, nowy model odniósł sukces, a w 1963 roku Kaiser dodał nazwę Jeep do swoich osiągnięć, tworząc Kaiser Jeep Corporation. To był moment, w którym Jeep stał się znany nie tylko dzięki swoim wytrzymałym, wszędobylskim pojazdom, ale także dzięki komfortowym, niemal luksusowym SUV-om. Dodatkowo, ten czterodrzwiowy, komfortowy samochód 4×4 zadebiutował osiem lat przed tym, jak Rover wprowadził pierwszą generację dwu drzwiowego Range Rovera.
Producent samochodów zaprezentował Wagoneera pod koniec 1962 roku na rok modelowy 1963, a przód pojazdu miał charakterystyczny kształt, który go wyróżniał. Wysoka kratka chłodnicy przypominała grecką świątynię i miała jedenaście pionowych chromowanych szczebli, zamiast tradycyjnej siedmiolamelowej kratki Jeepa. Po obu stronach znajdowały się cztery okrągłe reflektory, z mniejszymi w środku. Poniżej zamontowano sygnalizatory kierunkowskazów oraz chromowany zderzak.
Z profilu, kształt kombi pojazdu był atrakcyjny dla klientów poszukujących samochodu rodzinnego z pewnymi możliwościami terenowymi. Kwadratowe nadkola oraz płaskie panele drzwiowe z dwoma wcięciami tworzyły wizerunek wytrzymałego pojazdu. Dodatkowo, producent umieścił lusterka drzwiowe nad przednimi błotnikami w modelu z 1963 roku, co czyniło go innym od innych SUV-ów z tego okresu. W następnym roku, Jeep przeniósł je na drzwi, tuż przed trójkątnymi oknami uchylnymi. Duża powierzchnia szklana i stylowe, pochylone do przodu słupki D dawały klientom wrażenie, że Wagoneer nie został stworzony na plac budowy ani do wykonywania trudnych zadań, a może być doskonałym samochodem na co dzień. Z tyłu zamontowano okno tylne, które można było opuszczać, chowane w składanej klapie bagażnika. Zestaw czerwonych tylnych lamp ozdabiał krawędzie błotników, a poniżej znajdowały się światła cofania.
Tylko gdy klienci weszli do wnętrza kabiny, zdawali sobie sprawę, że Wagoneer nie miał nic wspólnego z użytkowymi pojazdami głównych konkurentów SUV-ów. Jego deskę rozdzielczą pokrytą winylem, ławkowe siedzenia w obu rzędach oraz przestronną kabinę uznawano za wygodne dla większości rodzin. Dodatkowo, począwszy od modelu 1964, producent wprowadził jednostkę klimatyzacyjną na liście opcji. Kierowca miał przed sobą kierownicę z dwoma ramionami, w której znajdował się mały zestaw wskaźników, a półokrągły prędkościomierz dominował nad licznikiem kilometrów. Z tyłu zamontowano składane siedzenie, gdzie mogło usiąść trzech pasażerów. Dodatkowo, SUV zaczął być dostępny z pasami bezpieczeństwa w 1964 roku.