GTO jest uważany przez wielu za pierwszy muscle car, a na początku swojej kariery był opcją dla modelu Pontiac Tempest.
Model GTO z 1965 roku został ogłoszony przez Pontiaca w komunikacie prasowym 13 września 1964 roku. W przeciwieństwie do modelu z 1964 roku, oferował dodatkowe udogodnienia, które uczyniły go bardzo pożądanym pojazdem. Jednak nie chodziło tylko o mocny silnik (jak twierdził producent), ale także o długą listę opcji, które pozwalały klientom dostosować auto do swoich potrzeb. Dodatkowo, czysty design platformy A-body i logo nie pozostawiały wątpliwości, że ten dwudrzwiowy samochód był przeznaczony do wyścigów. W końcu to właśnie oznacza Gran Turismo Omologato.
Na przodzie samochodu zamontowano dwie nałożone na siebie reflektory po obu stronach pojazdu. Flankowały one typowy podział grilla Pontiaca i oferowały unikalny wygląd na rynku. Pokrywa silnika miała wystający bulge z dwoma wlotami powietrza, co sugerowało mocny silnik. Model GTO z 1965 roku był również dłuższy od swojego poprzednika o 3,1″ (79 mm), mimo że zachował tę samą bazę osi. Hardtop miał grube słupki B z tyłu oraz płaską klapę bagażnika. Na tylnej części nadwozia, owalne światła tylne z poziomymi żebrami sprawiały, że samochód wyglądał szerzej. Pod tylnym chromowanym zderzakiem, producent oferował dwie opcje układu wydechowego – pojedynczy lub podwójny. Mimo to, większość klientów wybierała tę drugą.
Wnętrze Pontiaca miało pokazać klientom, że jest to nie tylko sportowa marka, ale również luksusowa, dzięki drewnianym akcentom na desce rozdzielczej. Prędkościomierz ozdobiono symbolem szachownicy na tarczy. Para przednich foteli kubełkowych i kanapa z tyłu zapewniały miejsce dla pięciu dorosłych, a pełnowymiarowy podłokietnik mieścił dźwignię zmiany biegów.