Volvo zakończyło produkcję serii Amazon i wprowadziło model 140 w 1966 roku, wprowadzając przy tym nowy system nazewnictwa, który obowiązywał aż do końca lat 80-tych, a 144 był jednym z nich.
Nowy system nazewnictwa wskazywał, że pierwsza cyfra oznaczała serię, druga liczbę cylindrów, a ostatnia liczbę drzwi. Oznacza to, że 144 był pierwszą serią nowej fali z silnikiem czterocylindrowym i czterema drzwiami. Jego „rodzeństwo” to 142 (coupe) i 145 (kombi). Ten model był istotny w dziedzictwie Volvo, ponieważ zdefiniował koncepcję designu, która utrzymała się aż do 1998 roku, kiedy to zakończono produkcję wraz z modelem 960.
W 1967 roku, gdy wielu innych producentów samochodów starało się nadać swoim modelom zaokrąglone kształty, Volvo poszło w przeciwnym kierunku. Stworzyło model 144 z płaskimi powierzchniami, lekko zaokrąglonymi rogami i ogólnym surowym wyglądem. Jedynymi okrągłymi elementami na nadwoziu były reflektory. Pomiędzy nimi znajdowała się płaska osłona chłodnicy z poziomymi szczelinami podzielonymi na dwie części. Z boków, kształty stożkowate kontynuowały się w strefie szyb i z tyłu. Nawet tylne światła miały kwadratowy kształt i były podzielone na prostokątne części dla świateł hamowania, wstecznych, kierunkowskazów oraz świateł parkingowych.
W środku, producent zachował te same stożkowe kształty zewnętrzne. Oferowano nawet centralne panele, które mieściły sterowanie wentylacją w wyższych wersjach wyposażeniowych. Płaskie fotele na przednich siedzeniach skłaniały kierowcę do jazdy z mniejszą prędkością, ponieważ nie miały wsparcia bocznego. Ale przynajmniej samochód był wyposażony w pasy bezpieczeństwa, co stanowiło ogromne ulepszenie w zakresie bezpieczeństwa.