To był początek odrodzenia BMW w segmencie grand tourer, z coupe przeznaczonym do długich podróży w komforcie i stylu, które później ewoluowało w jeden z najbardziej ikonicznych samochodów wyścigowych stworzonych przez niemieckiego producenta.
BMW zaprezentowało następcę modelu 2000 C (coupe) z linii Neue Classe (Nowa Klasa) w 1968 roku. Tym razem skoncentrowano się bardziej na osiągach auta. Widać to było wyraźnie na zewnątrz, dzięki ostrej linii nadwozia zaprojektowanej przez Wilhelma Hofmeistera. Model E9 był także bezpośrednim uderzeniem w Mercedes-Benz, producenta, który kilka lat wcześniej nie chciał uratować monachijskiej marki.
Przedni pas samochodu cechował się czwórką reflektorów. Skierowany był głównie na znaczący rynek amerykański, dlatego musiał mieć tego typu reflektory ze względu na amerykańskie przepisy. Z profilu, długi kaptur był zaprojektowany do montażu silników rzędowych sześciocylindrowych, co miało zapewnić większą moc dla klientów. Szyby boczne miały nachyloną przednią szybę oraz chowane słupki B. Tymczasem z tyłu słupki C tworzyły już słynny element projektu Hofmeister-kick.
Wnętrze wyposażono w parę foteli kubełkowych z przodu i ławkę z tyłu, profilowaną dla dwóch pasażerów. Deska rozdzielcza prezentowała się interesująco jak na tamte czasy, z wyraźnie wyróżniającą się kokpitą przed kierowcą, a nad centralnym panelem znajdowała się półka przed pasażerem z boku. Dodatkowo klienci mogli wybrać wersję z wykończeniem skórzanym, podczas gdy standardowa wersja była wyposażona w tapicerkę materiałową.