Chevrolet utrzymał drugą generację Corvette przez zaledwie pięć lat, zanim zastąpił ją trzecią generacją, która przetrwała aż do 1982 roku, przeżywając cały okres Malaise.
Era muscle carów była w pełnym rozkwicie, gdy producent zaprezentował trzecią generację Corvette. Jednak podczas gdy te coupe skupiały się głównie na osiągach przyspieszenia na prostych odcinkach, C3 była lekkim samochodem sportowym, który dzięki niezależnemu zawieszeniu w każdym rogu mógł lepiej się prowadzić, a także miał nisko osadzony środek ciężkości i lepszy rozkład masy. Ponadto, C3 była już postrzegana jako amerykańska alternatywa dla europejskich samochodów sportowych, dzięki wysokiemu stosunkowi wydajności do ceny. Projekt był kontynuacją koncepcji Mako Shark II, stworzonej przez Larry’ego Shinodę pod kierownictwem Billa Mitchella, ale podwozie pochodziło z Corvette C2. Niezbyt to przeszkadzało, ponieważ Zora Arkus-Duntov opracował je z myślą o wyścigach, stosując sprytne rozwiązania, takie jak system transaxle i niezależne zawieszenie we wszystkich narożnikach.
Chevrolet spodobał się pomysł z chowanymi reflektorami i zastosował ten sam system w C3, chociaż zamiast systemu elektrycznego z C2, użył hydraulicznego. Chromowany zderzak zdobił przednią część, a szeroki grill poniżej zapewniał chłodzenie silnika. Niżej, pod zderzakiem, producent dodał smukły spojler.
Profilowane przednie błotniki miały funkcjonalne otwory wentylacyjne po bokach, a ich górne części tworzyły łuk powyżej kół. Panele drzwi wyglądały, jakby nie miały klamek, ponieważ te były ukryte po ich górnej stronie, obok okna i można je było aktywować poprzez naciśnięcie w dół. To był sprytny pomysł. Jak wiele innych samochodów z tamtej epoki, C3 miała tylną ćwierć w stylu butelki cola. W przeciwieństwie do C2, C3 miała opadające linie ramion za kabiną, ale tylna szyba była pionowa, tuż za siedzeniami. W końcu, z tyłu, Corvette z 1968 roku miała ten sam podwójny design świateł tylnych.
Wewnątrz producent zainstalował deskę rozdzielczą, która porzuciła podwójną koncepcję cowl z poprzednika i miała wysoką płytę z nachyloną przednią częścią. Przed kierowcą znajdowały się dwa duże wskaźniki do prędkościomierza i obrotomierza, natomiast na centralnej konsoli Chevrolet umieścił cztery dodatkowe wskaźniki i zegar. Niżej znajdowało się radio. Przed pasażerem z boku znajdowała się przestrzeń do przechowywania z kieszeniami. Pomiędzy fotelami kubełkowymi, Corvette miała konsolę środkową, w której znajdowały się sterowania do ogrzewania, dźwignia biegów i hamulec ręczny. Opcjonalnie, C3 była również dostępna z klimatyzacją.