Alfa Romeo wprowadziło model Spider na rynek w 1966 roku, zyskując status pożądanego pojazdu mimo niskiej mocy silnika, a w 1970 roku włoski producent odświeżył ten roadster.
Dzięki designowi autorstwa Pininfariny i dynamicznym silnikom, Spider odniósł prawdziwy sukces po obu stronach Atlantyku. Niemniej jednak, pojawiły się głosy, które krytykowały opadający tył samochodu w USA, co skłoniło włoskiego producenta do rozważenia zmiany wyglądu w drugiej serii otwartego pojazdu, która została wprowadzona w 1970 roku. Dodatkowo, producent zaoferował wersję o niższej specyfikacji, co uczyniło samochód bardziej dostępnym dla wielu klientów, którzy nie mogli sobie pozwolić na droższe warianty silnikowe.
Dla rocznika 1970 Spider otrzymał zmodyfikowany przód w wersji przeznaczonej na rynek USA. Europejska wersja miała ten sam zderzak, ale na Atlantyku zainstalowano grubsze zderzaki, aby spełnić normy testów zderzeniowych przy prędkości 5 MPH (8 kph). Ponadto, pojazdy dla amerykańskich klientów miały kierunkowskazy z bursztynowymi soczewkami, podczas gdy te z Europy miały tam połączenie świateł parkingowych i kierunkowskazów. Reflektory w obu wersjach pozostały takie same, okrągłe jak wcześniej.
W profilu pojazdu, przednie błotniki w Europie otrzymały okrągłe kierunkowskazy, a w USA prostokątne, większe. Dodatkowo, Alfa Romeo zauważyła, że niektórzy klienci krytykowali łagodny kształt tyłu pojazdu, więc zmieniono go na projekt Kamm-back. Oznacza to, że zaokrąglony tył miał prostą, pionową linię cięcia i płaską powierzchnię, na której zamontowane były prostokątne światła tylne, z cienkimi, pionowymi światłami cofnymi po wewnętrznej stronie.
Włoski producent poprawił również wnętrze. Choć nadal było przystosowane tylko dla dwóch dorosłych osób, zawierało także tylną półkę za siedzeniami, która stała się najczęściej używaną przestrzenią do przechowywania. Przed kierowcą znajdowała się mała deska rozdzielcza, gdzie Alfa Romeo zainstalowało dwa szerokie wskaźniki obrotomierza po lewej stronie i prędkościomierza po prawej. Dodatkowo, na centralnej konsoli producent dodał trzy inne wskaźniki: poziomu paliwa, ciśnienia oleju oraz temperatury płynu chłodzącego. Wszystkie te wskaźniki Jagger miały logo producenta nadrukowane na czarnych tarczach w białym kolorze oraz białe wskazówki. Na konsoli środkowej umieszczono dźwignię zmiany biegów, a poniżej niej przyciski świateł parkingowych, wycieraczek oraz wentylatora. Samochód nie miał opcji klimatyzacji, ale miał suwak obok dźwigni zmiany biegów, który pozwalał na wpuszczenie do wnętrza zimnego lub ciepłego powietrza, wydmuchiwanego przez cztery okrągłe wentylatory zamontowane w centralnej części deski rozdzielczej oraz po bokach.