Buick zrezygnował z modelu 400 i w 1970 roku wprowadził model 455 jako alternatywę dla Chevelle, co było jednym z ostatnich prawdziwych muscle carów wyprodukowanych przez tę markę przed początkiem ery kryzysu.
General Motors złagodził zakaz dotyczący instalacji silników o pojemności większej niż 400 cali sześciennych, pozwalając Buickowi na zamontowanie potężnego silnika o pojemności 455 cali sześciennych w modelu Gran Sport. W końcu była to marka bardziej luksusowa i droższa niż większość jej rodzeństwa w GM. Podstawowa wersja miała cenę wyjściową wynoszącą około 3,300 USD.
Producent stworzył dwudrzwiowy pojazd hard-top z czterema reflektorami z przodu. Otaczały one podzieloną atrapę chłodnicy, a pod nimi Buick zamontował chromowany zderzak przylegający do karoserii. Na masce umieszczono dwa funkcjonalne wloty powietrza, które dostarczały świeże powietrze bezpośrednio do gaźnika przez filtr powietrza. Z profilu brak słupka B tworzył wrażenie faux-kabrioletu, podczas gdy opadający tył nadawał sportowy charakter.
Wewnątrz było wystarczająco miejsca dla pięciu dorosłych, z dwoma fotelami kubełkowymi z przodu i ławką z tyłu. Pomimo wysokiego tunelu skrzyni biegów, trzeci pasażer mógł zająć miejsce na środku, głównie na krótkie przejażdżki. Kierowca miał przed sobą deskę rozdzielczą z indywidualnymi wskaźnikami, gdzie na czoło wysuwał się prędkościomierz. Po lewej stronie znajdowały się wskaźniki poziomu paliwa, temperatury wody i ciśnienia oleju, a po prawej stronie umieszczono obrotomierz.