Chevrolet zaprezentował drugą generację modelu Camaro w lutym 1970 roku, a nowy pojazd znacznie różnił się pod względem wyglądu i technologii od swojego słynnego poprzednika.
Pierwsza generacja Camaro była produkowana od końca 1966 roku do końca 1969 roku. W rzeczywistości model z 1969 roku pozostał na liniach montażowych aż do listopada z powodu trudności, jakie napotkał producent przy przystosowywaniu zakładów do produkcji modelu na rok 1970, który był całkowicie nowym samochodem. Główna różnica polegała na tym, że druga generacja Camaro miała budowę unibody, zamiast konstrukcji nadwozia na ramie, stosowanej w poprzedniku. Niestety, Chevrolet Camaro z 1970 roku pojawił się nieco za późno, by zyskać uznanie w erze Muscle Car, która miała wkrótce się zakończyć. Wzrosnące ceny ubezpieczeń, pierwsza kryzys naftowy oraz regulacje dotyczące emisji, przyjęte przez Kalifornię, rozpoczęły tak zwaną erę Malaise. Mimo to Camaro okazało się poszukiwanym samochodem, a Chevrolet miał rację, wprowadzając go na rynek.
Niskie, sportowe nadwozie z dominującym w kształcie litery V grillem sprawiło, że druga generacja Camaro wyglądała bardziej jak samochód sportowy niż pony car. Okrągłe reflektory zintegrowane w kwadratowych klastrach były ozdobione chromowanymi obręczami. Dodatkowo, zamontowano przy nich okrągłe lampki parkingowe, opcjonalnie umieszczone w centralnej części pojazdu. Pod nimi Chevrolet zainstalował smukłe, chromowane zderzaki, które nie zasłaniały głównego grilla, pełniącego funkcję zderzaka dzięki wzmocnieniu od tyłu.
Z profilu, nisko osadzona sylwetka pojazdu przypominała samochód sportowy. Długi przód oraz nachylona szyba były znaczącymi ulepszeniami pod względem aerodynamiki w porównaniu do pierwszej generacji Camaro. Dodatkowo, samochód miał długie drzwi z oknami bezramkowymi oraz brak okien bocznych z tyłu. Opadający dach kontynuowano szerokim tylnym oknem, na które znów nałożono pokrywę bagażnika. Ogólnie rzecz biorąc, Chevrolet Camaro z 1970 roku był dłuższy od swojego poprzednika. Mimo to wciąż korzystał z 14-calowych stalowych kół z chromowanymi kapslami. Z tyłu, Camaro z 1970 roku było wyposażone w okrągłe światła tylne, które zostały zastąpione prostokątnymi w modelu z 1974 roku. Pojazdy z pakietem RS miały charakterystyczne oznaczenia i podwójny wydech z tyłu, podobnie jak potężna wersja Super Sport.
Wnętrze samochodu zostało zaprojektowane przez markę bow-tie z nowoczesnym kokpitem skoncentrowanym na kierowcy. Na przedzie znajdowała się deska rozdzielcza z prędkościomierzem oraz obrotomierzem. Obok nich znajdowały się cztery dodatkowe wskaźniki, dostarczające informacji o stanie pojazdu. Pokazywały temperaturę płynu chłodzącego, amperomierz, poziom paliwa oraz ciśnienie oleju. Z przodu producent zamontował głębokie siedzenia kubełkowe, które obiecywały utrzymanie pasażerów na miejscu podczas szybkiego pokonywania zakrętów. Co więcej, z tyłu umieszczono kanapę profilowaną dla dwóch pasażerów z bocznymi podparciami. Klienci mogli zamówić samochód z szeroką gamą opcji wykończenia wnętrza, takich jak klimatyzacja, konsola centralna czy radio AM/FM, żeby wymienić tylko kilka. Był także wybór między pięcioma kolorami skórzanej tapicerki a czterema dla materiałowych.