Chevrolet wprowadził drugą generację modelu Camaro w 1970 roku, co wiązało się z wieloma zmianami, wynikającymi z nowych zasad i regulacji, które miały szczególny wpływ na jedną z najbardziej pożądanych wersji tego auta, czyli Super Sport.
Camaros cieszył się ogromnym sukcesem w swoim pierwszym roku produkcji. Mimo że samochód nie był produkowany przez cały rok, producent sprzedał 124 901 sztuk. Wtedy, we wrześniu 1970 roku, GM ogłosił model na rok 1971, co wstrząsnęło klientami. Od 1971 roku amerykańscy producenci musieli promować moc netto w systemie SAE, a nie moc brutto. Dodatkowo, w związku z surowszymi regulacjami emisyjnymi, stosunek sprężania musiał zostać obniżony, aby umożliwić użycie paliw o niższej jakości, w tym bezołowiowych, co prowadziło do utraty mocy w wersjach Super Sport. Na domiar złego, rosnące ceny samochodów wysokowydajnych odciągnęły klientów. To był początek ery Malaise i ostatni gwóźdź do trumny ery Muscle Car. Mimo trudności, w 1971 roku Chevrolet Camaro SS zyskał uznanie wśród klientów, którzy z głębokimi kieszeniami i apetytami na potężne, ryczące silniki V8 postanowili kupić tę wersję.
Dla modelu 1971 Chevrolet Camaro SS producent musiał wprowadzić pewne zmiany wizualne, które ukrywały inne rozwinięcia pojazdu, które były obowiązkowe lub miały wejść w życie. Najbardziej zauważalną zmianą była kratka chłodnicy, wykonana z urethanu, na której centralne miejsce zajmowała chromowana tablica SS, flankowana przez okrągłe reflektory. Chevrolet musiał przeprojektować chromowany metalowy zderzak przedni, który był rozszerzony od jednego boku do drugiego, zakrywając główny wlot powietrza. Pod nim, po bokach, poniżej reflektorów, producent zamontował światła parkingowe. Wersje z pakietem Rally Style (RS) miały okrągłe światła parkingowe obok głównych reflektorów, zwrócone ku środkowi pojazdu.
Z profilu nie było znaczących zmian w 1971 Chevrolet Camaro Super Sport w porównaniu z pozostałą gamą. Jednak bystryi obserwatorzy mogli zauważyć emblematy SS na przednich błotnikach, podkreślone przez wersję silnika: 350 lub 396. Płaska maska była standardem, a dostępna była także wersja z indukcją cewkową. Można było także wybierać spośród pięciu kolorów dla dostępnego oklejenia dachowego z winylu. Dodatkowe aerodynamiczne lusterka zdobiły długie drzwi. Standardowe koła miały wymiary 14 x 7 cali i były wyposażone w opony F70x14 z białymi literami. Z tyłu samochód nadal posiadał okrągłe światła tylne i charakterystyczny spojler, który był standardem w wersji SS, a opcjonalnie w pozostałych modelach Chevrolet Camaro z 1971 roku.
Nowości dotyczyły także wnętrza, gdzie producent zamontował wysokie fotele kubełkowe z wbudowanymi zagłówkami, zamiast regulowanych. Kierowca miał przed sobą podobnie wyglądający panel instrumentów z dużymi wskaźnikami prędkościomierza i obrotomierza, flankowany czterema dodatkowymi wskaźnikami dla poziomu paliwa, temperatury chłodziwa, amperomierza i zegarka elektrycznego. Radio AM/FM znajdowało się na liście opcji. Jednak Konsola Sportowa, oddzielająca fotele przednie, była standardem. Z tyłu Chevrolet zainstalował ławkę profilowaną dla dwóch osób, a trzecia osoba nie mogła usiąść z powodu wysokiego tunelu przekładni, nie wspominając o opadającej linii dachu, która ograniczała przestrzeń nad głową.