Holden wprowadził serię HJ w 1974 roku jako zaktualizowaną wersję swojego poprzednika, modelu HQ z 1971 roku, i produkował ją do 1976 roku, kiedy to zastąpił ją modelem HX.
Chociaż był to zupełnie nowy pojazd, Holden HJ z 1977 roku wykazywał znaczną poprawę w porównaniu do swojego poprzednika pod względem stylu, komfortu wnętrza i osiągów. Niemniej jednak, samochód opierał się na tej samej platformie, którą Holden wprowadził w modelu HK w 1968 roku. Posiadał nawet tę samą rozstaw osi oraz podobny ogólny wygląd, chociaż z wieloma istotnymi różnicami. Mimo to, klienci chętnie oglądali model HJ i tłumnie odwiedzali salony Holden w Australii, Nowej Zelandii i innych krajach, do których producent go eksportował. Podobnie jak jego poprzednik, HJ był dostępny w trzech wersjach wyposażeniowych: Belmont, Kingswood oraz najbardziej luksusowej, Premier. Oprócz sedana, HJ był oferowany jako kombi, coupe, pojazd użytkowy, panel van oraz kabina podwozia.
Jedną z najważniejszych modernizacji w tym samochodzie zauważono z przodu, gdzie Holden HJ z 1974 roku miał lampy kierunkowskazów i światła parkingowe umieszczone na bocznych krawędziach reflektorów. Otaczała je wytłoczona atrapa chłodnicy z poziomymi żebrami, na której umieszczono logo marki. Poniżej znajdował się chromowany zderzak, który miał gumowy pasek od końca do końca, aby obniżyć koszty naprawy w przypadku małych rys na parkingu.
Z boku, Holden HJ z 1977 roku zachował ogólny kształt swojego poprzednika. Długi kaptur z uniesionym środkowym segmentem przechodził w panoramiczną szybę czołową podtrzymywaną przez cienkie słupki A. W zależności od wersji, samochód miał boczne chromowane paski, które biegły wzdłuż nadwozia w środkowej części, poniżej chromowanych klamki drzwi. Opadająca pokrywa bagażnika współgrała z pochyloną tylną szybą, co poprawiło widoczność z tyłu. Ostatecznie, tylna część nadwozia zyskała całkowicie nowy wygląd w porównaniu do swojego poprzednika. Zamiast montowania świateł tylnych w zderzaku, producent umieścił je na górnych krawędziach błotników, co czyniło je bardziej widocznymi dla kierowców z tyłu.
Wewnątrz, płaska deska rozdzielcza miała podniesioną prostokątną sekcję, która zakrywała środkowy panel i zestaw wskaźników. Przed kierowcą znajdowały się wskaźniki pokazujące najważniejsze dane o samochodzie, takie jak prędkość, poziom paliwa, temperatura płynu chłodzącego, ciśnienie oleju i amperomierz. W niektórych wersjach dostępny był obrotomierz. General Motors często krytykowało się za płaskie fotele kubełkowe, jakie umieszczono w serii HQ, co kontynuowano również w modelu Holden HJ z 1974 roku. Na szczęście osoby siedzące z tyłu miały lepszy komfort dzięki szerokiemu ławkowemu siedzeniu, choć brakowało w nim wsparcia bocznego.