BMW wprowadziło pierwszą generację serii 3, model E21, w 1975 roku jako zamiennik przestarzałej, dziewięcioletniej serii 02, tworząc podstawy jednego z najważniejszych filarów w historii producenta.
W 1962 roku niemiecki producent samochodów zaprezentował „Koncept nowej klasy”, który doprowadził do opracowania linii 1602 w ofercie BMW. Pomysł małego, dwudrzwiowego, lekkiego pojazdu, który mógłby dostarczyć sportowych wrażeń kierowcy, a jednocześnie zapewnić wystarczającą przestrzeń dla rodziny, zyskał dużą popularność. Efekty były znakomite, a model sprzedano w prawie 900 000 egzemplarzach w latach 1966-1977. Jednak w przypadku rynku europejskiego BMW uznało, że samochód musi zostać zastąpiony po dziewięciu latach produkcji. W związku z tym badania nad następcą pojazdu rozpoczęto na początku lat 70., a ostateczny produkt zaprezentowano latem 1975 roku na Stadionie Olimpijskim w Monachium. Co więcej, wraz z tą linią, producent zmienił system nazewnictwa, w którym pierwsza cyfra oznaczała model rodziny, a kolejne dwie pojemność silnika. Ta tradycja utrzymywała się przez dekady, z nielicznymi wyjątkami.
Nowa seria 3, znana w kodzie fabrycznym jako E21, była krokiem naprzód w porównaniu do modelu 1600, ale na tyle subtelnym, że klienci ją rozpoznawali. Choć na pierwszy rzut oka wydawała się ewolucją, w rzeczywistości była rewolucją. Z przodu samochód miał taki sam podwójny układ reflektorów jak jego poprzednik, a pomiędzy nimi znajdowała się szeroka czarna atrapa chłodnicy z poziomymi żeberkami. Później wersje z silnikiem sześciocylindrowym otrzymały podwójne reflektory. W środkowej części, w pozycji pionowej, BMW umieściło swój słynny wzór „nerki” chłodnicy. Poniżej E21 miał chromowany zderzak z gumowymi końcówkami, a na dolnej części przedniego pasa znajdował się fartuch.
Z profilu, design w kształcie rekina nadawał pojazdowi agresywny wygląd. Dzięki silnikowi umieszczonemu wzdłużnie, producent mógł zbudować niski komorę silnikową. Kabina nie była wysoka, a przednia szyba była nachylona, prowadząc do krótkiego dachu. Z tyłu, okno w stylu sedana kontynuowało linię nieco opadającej pokrywy bagażnika. Z tyłu samochód miał poziome światła tylne, a w zależności od wersji, mógł mieć ozdobną plastykową osłonę lub nie. Pod chromowanym zderzakiem producent zamontował pojedynczy lub podwójny układ wydechowy, w zależności od wersji. BMW oferowało serię 3 (E21) wyłącznie w wersji dwudrzwiowej.
W środku klienci znaleźli czarną deskę rozdzielczą pokrytą winylem z krótkim panelem centralnym nachylonym w stronę kierowcy. Ten sam materiał ozdabiał panele drzwi, podczas gdy fotele były pokryte materiałem. Przed kierowcą znajdował się czytelny panel przyrządów wypełniony prędkościomierzem, obrotomierzem, wskaźnikiem poziomu paliwa i wskaźnikiem temperatury płynu chłodzącego, a także innymi lampkami ostrzegawczymi. Na panelu centralnym E21 znajdowały się sterowania dla systemu HVAC, a radio było na liście opcji. Fotele przednie były smukłe, ale wspierające, odpowiednie nawet dla wyższych osób. Z tyłu natomiast kanapa mogła pomieścić do trzech pasażerów, chociaż przestrzeń na nogi nie była zbyt komfortowa.