Ferrari zaprezentowało sportowy samochód 308 GTB na Międzynarodowym Salonie Samochodowym w Paryżu w 1975 roku, co stanowiło całkowite odejście od poprzednika, modelu Dino 246 GTB.
Włoski producent opracował ten model, korzystając z niektórych elementów konstrukcyjnych z Dino. Co więcej, projekt pojazdu stworzył Leonardo Fioravanti w Pininfarinie, ten sam artysta, który opracował 246 GTB. Mimo to, liczne istotne udoskonalenia sprawiły, że 308 GTB stało się udanym szybkim samochodem w Europie i Stanach Zjednoczonych. W późniejszym czasie jego wersja z otwartym dachem, 308 GTS, pojawiła się w programach telewizyjnych i zyskała ogromną popularność wśród tych, którzy mogli sobie na nią pozwolić. Zalety samochodu nie ograniczały się tylko do karoserii wzmocnionej szkłem (GRP), ale obejmowały także wnętrze i, co najważniejsze, mocny silnik.
Użycie karoserii z GRP sprawiło, że samochód był lżejszy, a więc i szybszy. Producent nalegał także na możliwie jak najlepszą aerodynamikę modelu 308 GTB, jednocześnie dbając o to, by dwa osoby mogły wygodnie wsiąść i podróżować. Z przodu samochód miał wysuwane reflektory oraz zestaw otworów wentylacyjnych za nimi, które pomagały w chłodzeniu niektórych chłodnic. Przedni zderzak miał czarną gumową listwę, w której ukryte były kierunkowskazy, światła parkingowe oraz kratka dla głównej chłodnicy pod spodem.
Profil samochodu prezentował się elegancko z niskim przodem i pochyloną, panoramiczną szybą. Krótki dach przechodził w tylnej części w nachylone słupki. Fioravanti zaprojektował pojazd z bocznymi wlotami powietrza, które były wyprofilowane na panelach drzwi i wchodziły na tylne błotniki. To sprawiło, że samochód był wyjątkowy nie tylko na rynku, ale też w historii Ferrari. Ostatecznie tył pojazdu robił wrażenie dzięki czterem okrągłym lampom tylnym oraz pojedynczemu wydechowi zamontowanemu po bokach pod zderzakiem.
Wnętrze było wystarczająco komfortowe dla dwóch osób, a Ferrari starało się stworzyć luksusowe otoczenie dla swoich klientów. Producent pokrył większość powierzchni skórą, w tym panele drzwi i deskę rozdzielczą. Przed kierowcą znajdował się prostokątny zestaw wskaźników, który pokazywał inne istotne informacje o stanie samochodu obok prędkościomierza i obrotomierza. Pomiędzy skórzanymi sportowymi fotelami znajdowała się wąska konsola centralna z kilkoma przełącznikami i przyciskami do otwierania szyb elektrycznych.