Delta, zaprojektowana jako konkurent w segmencie kompaktowym, stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych modeli w historii Lancia i pozostawała w produkcji aż do 1993 roku.
Samochód był wspólnym projektem Saaba i Lancia. Przeszedł ewolucję od skromnego pojazdu do gwiazdy rajdowej, która zdobyła tytuł Mistrza Świata w Rajdach sześć razy z rzędu. Plotki i informacje o tym samochodzie zaczęły się pojawiać wiosną 1979 roku, ale jego oficjalna premiera miała miejsce dopiero na Targach Motoryzacyjnych we Frankfurcie we wrześniu tego samego roku. Nagle stał się jedną z głównych atrakcji wydarzenia. Co więcej, w grudniu zdobył prestiżową nagrodę „Europejski Samochód Roku”.
Design autorstwa Giorgetto Giugiaro charakteryzował się kształtem w kształcie klina oraz płaskim przodem z prostokątnymi reflektorami. Jego prosta, plastikowa kratka była podzielona na pół przez pionowy żebro, które nosiło logo producenta. W profilu samochód miał płaskie panele drzwiowe, które były tańsze w produkcji. Niemniej jednak, projektant stworzył lekko pochylone słupki C, ozdobione kilkoma liniami, co nadawało pojazdowi unikalny charakter. Był dostępny wyłącznie jako pięciodrzwiowy hatchback.
Styl w kształcie klina kontynuowano we wnętrzu, które wyposażono w smukłą deskę rozdzielczą oraz prostokątną, nieco osadzoną w nadmiarze tablicę przyrządów, która zawierała również centralny panel. To było nietypowe jak na tamte czasy. Foteliki kubełkowe z przodu nie wyróżniały się niczym specjalnym i przypominały te z Fiata Ritmo. Lancia umieściła złożoną płasko kanapę z tyłu na trzy osoby, chociaż centralny tunel, który przebiegał przez pojazd, utrudniał życie osobie siedzącej pośrodku.