To była ostatnia generacja Kontynentali z napędem na tylną oś, a Lincoln starał się jak najlepiej dostarczyć klientom elegancki i sportowy pojazd w jednym.
Lincoln zbudował siódmą generację Kontynentala na wydłużonej wersji platformy Fox-body, która była używana w Fordzie Thunderbird i Mercury Cougar. W rezultacie, siódma generacja tego średniej wielkości luksusowego sedana zyskała miano najlepiej prowadzącego się auta ze swojego kręgu. Na początku klienci szukający pojazdu w tym segmencie nie zwracali na to zbyt dużej uwagi, ale cieszyli się tym. Lincoln starał się również stworzyć jedno z najciszej działających wnętrz na rynku, co zmniejszało stres dla pasażerów Kontynentala podczas długich podróży. Co więcej, pojazd był dostępny z wyborem dwóch silników, które musiały spełniać regulacje CAFE, co skutkowało pewną utratą mocy. Ale tak było z każdym innym pojazdem na rynku amerykańskim.
Z prostą, chromowaną kratką ozdobioną pionowymi szczelinami oraz znakiem Lincoln jako ornamentem na masce, Kontynental z 1982 roku nie mógł być pomylony z niczym innym. Dodatkowo po bokach były cztery prostokątne reflektory oraz lampy parkingowe zamontowane w rogach. Smukłe kierunkowskazy podkreślały wszystkie trzy lampy, nadając im szeroką i wąską formę, co uwydatniało szerokość samochodu. Na samym dole producent dodał chromowany zderzak z kilkoma gumowymi pasami.
Zewnętrzny wygląd charakteryzował się klinowatą stylizacją, typową dla pojazdów projektowanych pod koniec lat 70. i na początku lat 80. Jednak producent dodał kilka zakrzywionych linii do Lincoln Kontynentala z 1982 roku, aby nadać mu bardziej nowoczesny wygląd. Zestaw chromowanych listew na dolnych częściach drzwi oraz błyszczące osłony lusterka podkreślały luksusowy status samochodu. Dodatkowo producent wprowadził zestaw kół w stylu nawiązującym do drutu. Później Lincoln dodał felgi odlewane z aluminium, co poprawiło ogólny wygląd pojazdu. Z tyłu, opadająca klapa zakończona była garbem na pokrywie bagażnika, z okrągłym napisem Continental. Jak w większości luksusowych samochodów z tej epoki, amerykańska marka luksusowa dodała chromowany, metalowy zderzak tylny.
Wewnątrz pojazdu klienci znajdowali wnętrze wyposażone w wygodne, szerokie przednie siedzenia pokryte welurem. Później producent dodał skórzane wykończenie wewnętrzne w wersji Givenchy. Deska rozdzielcza przed pasażerami wyglądała jak ciągła czarna płyta rozciągnięta między drzwiami. Jednak po włożeniu kluczyka wszystko ożywało. Przed kierowcą znajdował się elektroniczny panel instrumentów pokazujący prędkość oraz wskaźniki poziomu paliwa i temperatury płynu chłodzącego, a nad centralnym panelem znajdował się komputer pokładowy. Dla pasażerów z tyłu, Lincoln Kontynental z 1982 roku zapewniał wystarczającą przestrzeń na ramiona dla trzech dorosłych osób, chociaż miejsce na nogi dla osoby siedzącej pośrodku nie było zbyt przestronne z powodu tunelu transmisyjnego.