Chevrolet wprowadził trzecią generację modelu Camaro do Międzynarodowych Wyścigów Mistrzów, oferując wersję drogową tego wyścigowego auta, która była dostępna dla każdego, w wersji Z28.
Amerykański producent aut dostarczał samochody na Międzynarodowe Wyścigi Mistrzów od sezonu 1975, więc stworzenie modelu Camaro z tymi magicznymi czterema literami nie było przypadkiem. Jednak wprowadzenie IROC na trzeciej generacji Camaro opóźniono do roku 1984, w ramach modelu na rok 1985. Ten pakiet był dostępny wyłącznie w wersji Z28, i to z dobrego powodu: był to podstawowy pojazd używany w słynnych amerykańskich wyścigach. Samochód szybko zdobył renomę wśród entuzjastów, nie dlatego, że mógł przejechać ćwierć mili szybciej niż jego rodzeństwo, ale ponieważ jego zawieszenie, hamulce i właściwości jezdne były lepsze.
Rozpoznanie Camaro IROC Z28 z 1985 roku z przodu było łatwe. Mimo że miało te same wcięte, kwadratowe reflektory, reszta pojazdu różniła się. Posiadało maskę z parą żaluzji, choć były one fikcyjne. Zderzak również był unikatowy dla tego modelu. Miał prostokątny wlot powietrza pośrodku, w którym zintegrowane były światła przeciwmgielne, a po bokach znajdowały się kierunkowskazy. Te wizualne ulepszenia pomogły producentowi sprzedawać samochód w dużych ilościach.
Z profilu najbardziej rzucającą się w oczy różnicą, oprócz oczywistych naklejek IROC-Z na drzwiach, były pięcioramienne, 16-calowe felgi aluminiowe. Były one obute w opony radialne P245/50VR-16 dla lepszych osiągów. Tymczasem regularne Camaro Z28 miało węższe opony 215/65R-15. Jednak producent pozostawił na samochodzie oznaczenia zwykłego Z28, które znajdowały się na przednich błotnikach za nadkola. Ponadto, Chevrolet Camaro IROC-Z z 1985 roku miał powiększone progi boczne, aby obniżyć efekt przyziemienia i poprawić aerodynamikę. W przeciwieństwie do wyścigowego modelu używanego przez zawodników w Międzynarodowych Wyścigach Mistrzów, wersja drogowa nie miała nadmiernie dużego tylnego spoilera. Dodatkowo, można było zamówić ją w konfiguracji T-Top z dwoma zdejmowanymi szklanymi panelami nad kierowcą i pasażerami z boku. Można je było przechowywać w specjalnym schowku w bagażniku.
W środku klienci znaleźli kabinę inspirowaną wyścigami, wyposażoną w kubełkowe siedzenia z wysokimi zagłówkami. Przed kierowcą znajdował się ten sam kwadratowy zestaw wskaźników z dużymi tarczami dla prędkościomierza i obrotomierza oraz trzema wskaźnikami dla poziomu paliwa, stanu naładowania akumulatora i temperatury płynu chłodzącego. Ponadto, czwarty wskaźnik dla ciśnienia oleju był zintegrowany z tarczą obrotomierza. W środkowej konsoli znajdował się dźwignia zmiany biegów lub selektor biegów, w zależności od wersji. Podobnie jak jego rodzeństwo, Chevrolet Camaro IROC-Z z 1985 roku nie miał schowka w desce rozdzielczej. Zamiast tego miał centralny podłokietnik z schowkiem poniżej.