Zaledwie trzy lata po wprowadzeniu modelu, Citroen zdecydował się na premierę zaktualizowanej wersji swojego kompaktowego BX w 1986 roku, oferując lepsze silniki i poprawiony wygląd samochodu.
Dzięki funduszom uzyskanym od macierzystej firmy Peugeot, Citroen wrócił na rynek, a BX sprzedawał się dobrze. Jednakże, ponieważ oryginalny model został zaprojektowany pod koniec lat 70., w połowie lat 80. wyglądał już na dość przestarzały. Dlatego producent postanowił poprawić pojazd w kilku aspektach.
Największa różnica dotyczyła przedniej części, gdzie samochód otrzymał kierunkowskazy z przezroczystymi soczewkami. Wyposażone w żarówki w kolorze bursztynowym, spełniały wymogi bezpieczeństwa, a jednocześnie prezentowały się atrakcyjnie. Po bokach, większość wersji wyposażeniowych zyskała czarną gumową listwę, która przebiegała przez całe nadwozie, chroniąc je przed uszkodzeniami lakieru w wąskich parkingach. Z kolei niższe wersje posiadały niepomalowane, czarne zderzaki, które okazały się bardzo praktyczne w paryskich uliczkach.
Wnętrze, choć zachowało kanciasty język designu, było znacznie lepsze od swojego poprzednika. W zestawie wskaźników znalazły się okrągłe tarcze, a kierunkowskazy oraz wycieraczka (tak, była tylko jedna) miały normalne dźwignie zamiast satelitów umieszczonych na desce rozdzielczej z przyciskami i pokrętłami. Dodatkowo, kierownica zyskała grubszy środkowy obszar.