Na europejskim rynku lat 80. nie było zbyt wielu kompaktowych, luksusowych samochodów w wersji kombi, a jeden inżynier z BMW razem z przyjacielem opracował taki pojazd, co ostatecznie doprowadziło do wprowadzenia pierwszej wersji 3 Serii Touring w 1987 roku.
Czasami kilku entuzjastycznych inżynierów, pracujących w dużych firmach motoryzacyjnych, potrafiło stworzyć coś, o czym ich pracodawcy nie odważyliby się nawet pomyśleć. Na przykład, Mustang Fastback pojawił się z pasji, podobnie jak pierwsza generacja Audi 100, silnik Wankla i wiele innych. W tym przypadku pomysłodawcą 3 Serii w wersji kombi był Max Reisböck, pracownik BMW. Zmodyfikował on sedan E30, a następnie pokazał go zarządowi. Efekt był dokładnie taki, jakiego Max się spodziewał: jego model trafił do produkcji, więc w końcu mógł kupić jeden prosto z taśmy montażowej, a nie z garażu, jak to robił z przyjacielem w połowie lat 80. Co więcej, niemiecki producent pośpieszył z projektem i wprowadził kombi jako wyraźnie nową wersję E30 w 1988 roku, wraz z liftingiem 3 Serii.
Zaktualizowana wersja 3 Serii przyniosła widoczne zmiany w wyglądzie samochodu. Z przodu zainstalowano nowe reflektory projektorowe, które znacznie poprawiły komfort jazdy nocą. Kratka między podwójnymi reflektorami była podobna do tej z 1983 roku. Inna sytuacja miała miejsce z dołu, gdyż BMW zrozumiało ideę owiniętych plastikowych zderzaków, które zapewniały lepszą ochronę i poprawiały aerodynamikę. Dodatkowo wyglądały też lepiej. Producent oferował także opcję zintegrowanych lampek przeciwmgielnych obok zestawu prostokątnych wlotów powietrza, które chłodziły przednie hamulce.
Choć była to pierwsza wersja kombi 3 Serii, nie była to pierwsza tego typu konstrukcja w ofercie producenta. Kształt samochodu powstał jako osobisty projekt jednego pracownika BMW, Maxa Reisböcka, który w 1986 roku zaprojektował i zmontował prototyp w garażu przyjaciela. Projekt był tak udany, że producent mógł wprowadzić go do produkcji w mniej niż dwa lata. Do słupka B samochód był identyczny z jego sedanowym odpowiednikiem. Za tym miejscem zaczęły się jednak zmiany. Dach został wydłużony za tylnymi siedzeniami i nad przestrzenią bagażową, kończąc się nachyloną ku przodowi klapą bagażnika. BMW stworzyło także inteligentny system umożliwiający klientom samodzielne otwieranie tylnej szyby, aby mogli wrzucić małe przedmioty do bagażnika bez otwierania całej klapy. Aby obniżyć koszty produkcji, tylne światła, które zawierały małe poziome lampki cofania, zostały przeniesione z reszty gamy liftingowej 3 Serii.
Wewnątrz nastąpiła niewielka poprawa w projekcie deski rozdzielczej. Na szczęście producent zachował ten sam nachylony w stronę kierowcy środkowy panel, w którym znajdowały się radio oraz sterowanie klimatyzacją. W odróżnieniu od swojego poprzednika, odnowiona wersja miała analogowy zegar obok odtwarzacza kasetowego. Pomiędzy sportowymi fotelami umieszczono środkową konsolę, która mieściła dźwignię zmiany biegów (lub wybierak biegów w automatycznej skrzyni) oraz nawet pojemnik na sześć kaset. Z tyłu pasażerowie cieszyli się większą ilością miejsca na głowę dzięki długiemu dachowi, a kanapa mogła być składana, co zwiększało przestrzeń bagażową.