Znany również jako Silvia S13, czwarta generacja tego modelu została wprowadzona na rynek przez Nissana w 1989 roku i sprzedawana była pod różnymi nazwami, w zależności od rynku.
Pod koniec lat 80. wzrosło zainteresowanie klientów coupe oraz praktycznymi hatchbackami, które mogły służyć zarówno jako codzienne, jak i sportowe samochody. Nissan miał już dobrą reputację w tym segmencie, oferując poprzednie trzy generacje serii Silvia/SX. Jednak wprowadzenie modelu S13 zmieniło wszystko, tworząc legendarny pojazd. Umiejętności driftu tego samochodu były doceniane na całym świecie, a jego zbalansowane podwozie zapewniało doskonałe osiągi. Ponadto, mimo małych silników, były one dynamiczne dzięki technologii turbodoładowania.
Podczas gdy trzecia generacja Silvii miała kształty w kształcie klina, model z 1989 roku charakteryzował się wygładzonymi krawędziami i zaokrąglonymi powierzchniami. Mimo to, w większości krajów zachowano wysuwane reflektory, podczas gdy w innych zastąpiono je stałymi. Nissan oferował model S13 w dwóch wersjach nadwozia: hatchback i coupe. To pierwszy typ dotarł do większości rynków. Posiadał szeroką, nachyloną szybę, która pełniła także funkcję klapy bagażnika.
Wnętrze pojazdu wyposażono w wzmocnione przednie fotele kubełkowe oraz małą kanapę z tyłu, profilowaną dla dwóch osób. Nisko zamontowana deska rozdzielcza zapewniała doskonałą widoczność kierowcy. Zestaw wskaźników miał minimalistyczny wygląd i oferował dwa szerokie wskaźniki: prędkościomierz i obrotomierz, z lewej strony flankowane przez wskaźnik paliwa, a z prawej przez wskaźnik temperatury wody. Na nachylonej konsoli centralnej umieszczono na górze sterowanie klimatyzacją, a poniżej odtwarzacz kaset i małą przestrzeń do przechowywania. W konsoli środkowej znajdowały się dźwignia zmiany biegów i popielniczka, a dodatkowa przestrzeń do przechowywania z pokrywą na górze pełniła także funkcję podłokietnika.