Honda nie utrzymała trzeciej generacji modelu Accord zbyt długo, a w 1989 roku szybko zastąpiła ją czwartą generacją, która przetrwała prawie trzy lata.
W 1988 roku Accord stał się najlepiej sprzedawanym samochodem w USA, więc klienci zastanawiali się, dlaczego japoński producent miałby zastępować już sprawdzony przepis na udany pojazd. Jednak Honda odpowiedziała na wszystkie te pytania, gdy czwarta generacja Accorda dotarła do kupujących, przekonując ich, że podjęli właściwy wybór. Samochód miał mniej „lat 80-tych” w swoim stylu, lepiej wykonane wnętrze oraz zupełnie nową linię silników. Co więcej, producent oferował Accorda z 1990 roku w trzech wersjach: coupe dwuosobowe, sedan czteroosobowy i kombi. Styl hatchback, który był jedyną oferowaną wersją w pierwszej generacji Accorda w 1976 roku, został usunięty z oferty, ponieważ stał się przestarzały. Jednak producent nie trzymał tej czwartej generacji Accorda zbyt długo na liniach montażowych, zastępując ją piątą generacją w 1992 roku dla sedana i coupe, podczas gdy produkcja kombi została zakończona w 1993 roku.
Na przodzie samochód miał stałe, smukłe reflektory, które flankowały jeszcze węższą górną kratkę, w której logo H musiało być pomniejszone, aby zmieścić się na środku. Niska linia maski i otaczający plastikowy zderzak w kolorze nadwozia były bardziej zaokrąglone niż w poprzedniej generacji Accorda. Jednocześnie producent oferował opcję zestawu świateł przeciwmgielnych na zderzaku.
Jego niska sylwetka sprawiała, że Honda Accord z 1990 roku wyglądała bardziej jak sportowy sedan niż zwykły samochód rodzinny. Płaskie i gładkie panele nadwozia były przerywane czarnym lub kolorowym paskiem z gumy, który tworzył ciągłą linię między nadkolami z przodu i z tyłu. Honda udostępniła pojazd z klamkami w kolorze nadwozia oraz pokrywkami lusterek. W zależności od rynku i wersji, samochód był wyposażony w alufelgi o średnicy 14 lub 15 cali. Z tyłu krótki i płaski bagażnik podkreślał sportowy charakter pojazdu. Tylna część nadwozia miała szerokie światła tylne, które wychodziły z błotników na pokrywę bagażnika.
Wewnątrz Accord oferował wygodne fotele przednie z welurową tapicerką. Deska rozdzielcza była formowana z jednego kawałka i pokryta materiałem miłym w dotyku. Przed kierowcą znajdował się czysty zestaw wskaźników z dużymi tarczami prędkościomierza i obrotomierza, z prędkościomierzem na pierwszym planie. Po prawej stronie producent umieścił wskaźniki paliwa, temperatury oraz wskaźnik otwarcia drzwi lub bagażnika. Na środkowym panelu Accord miał panel sterowania klimatyzacją i radio. Podczas gdy większość wersji była wyposażona w standardowe elektryczne szyby we wszystkich czterech drzwiach, niższa wersja oferowała ręcznie opuszczane okna w wybranych krajach. Z tyłu większość wersji miała stałe siedzenia, podczas gdy w USA dostępna była wersja z siedzeniem składanym na płasko.