Mazda wprowadziła trzecią generację modelu RX7 w 1992 roku, która stała się ikonicznym japońskim samochodem sportowym, mimo że w momencie premiery nie była wystarczająco doceniana.
Japoński producent był jedynym w świecie, który postawił na silnik rotacyjny typu Wankla. Co więcej, opracował go w celu stworzenia jeszcze bardziej efektywnego źródła napędu niż wcześniej. Jednak Mazda nie tylko pracowała nad silnikiem; stworzyła również niepowtarzalny kształt dla swojego japońskiego coupe.
Powstała w erze bio-designu, trzecia generacja RX7 (znana również jako FD) charakteryzowała się organicznymi kształtami, zaokrąglonymi narożnikami i chowanymi reflektorami. Niski przód i smukły profil komory silnikowej wyróżniały ją na tle zwykłych pojazdów z silnikiem liniowym. Mała kabina miała tylko dwoje drzwi i kończyła się bardzo długą, nachyloną tylną szybą. Z tyłu Mazda dodała skrzydło na końcu klapy bagażnika. Na koniec, tylna część pojazdu była ozdobiona szerokim światłem stop, które rozciągało się od jednego boku do drugiego.
Wnętrze również kontynuowało trend bio-designu, z zaokrąglonymi kształtami. Dodatkowo, środkowy panel był pochylony w stronę fotela kierowcy. Mazda zainstalowała wysoko profilowane fotele kubełkowe, oddzielone wysokim konsolą, w której znajdował się dźwignia zmiany biegów dla standardowej pięciobiegowej skrzyni manualnej oraz schowek. Oprócz systemu audio, w centralnym panelu znajdowały się również sterowanie klimatyzacją oraz mały schowek.