Concorde był częścią serii LH od Chryslera, dzieląc swoją platformę z Chryslerem LHX oraz New Yorkerem, chociaż pod względem stylu był bliżej związany z modelem Eagle Vision.
Co ciekawe, ten model Chryslera miał związek z konceptem Lamborghini, Portofino, które zaprezentowano na targach motoryzacyjnych we Frankfurcie w 1987 roku, w czasach gdy amerykański producent posiadał włoską markę. Jednak ten czterodrzwiowy samochód sportowy nigdy nie trafił do produkcji. Zamiast tego, Chrysler wykorzystał pomysł i kształty zaprojektowane przez Kevina Verduyna, aby stworzyć model Concorde.
Concorde wyróżniał się na rynku sportowym wyglądem sedana, z ostrym przodem i grillem wodospadowym z sześcioma pionowymi żebrami. Jego nachylona, szeroka przednia szyba rozpoczynała linię nadwozia, a tylna szyba była nachylona w kierunku krótkiej, podniesionej tylnej części. Z tyłu, światła stopu sprawiały wrażenie, jakby były przedłużone na całej tylnej części, chociaż w rzeczywistości znajdowały się tylko w rogach pojazdu. Przestrzeń między nimi była oświetlona. Concorde dzielił większość paneli nadwozia z Eagle Vision, a oba modele były produkowane na tej samej linii montażowej. Linia LH oferowała najdłuższy rozstaw osi w swoim segmencie.
Wnętrze zachwycało luksusowym, skórzanym wykończeniem i fotelami kubełkowymi. W 1994 roku Chrysler dodał do oferty dzieloną kanapę z kolumnowym dźwignią zmiany biegów. Deska rozdzielcza była ozdobiona fornirami drewnianymi, które rozszerzały się od paneli drzwiowych. Z tyłu było wystarczająco miejsca dla trzech pasażerów, dzięki długiemu rozstawowi osi samochodu. Co dziwne, amerykański producent oferował standardowe poduszki powietrzne dla kierowcy i pasażera, ale ABS i kontrola trakcji znajdowały się na liście opcji.