Honda wprowadziła piątą generację modelu Accord na rynek europejski w 1993 roku, oferując go jako sedan, a następnie w wersji kombi, tradycyjnie noszącej nazwę Aerodeck.
Podczas gdy Audi miało model Avant, a BMW Touring, Honda zdecydowała się na nietypową nazwę dla wersji kombi Accord: Aerodeck. Klienci oczekiwali tej wersji, ponieważ poprzednie dwie generacje również ją miały. Jednak z uwagi na to, że piąta generacja Accord była najdłuższa w swojej rodzinie, Aerodeck oferował tak dużo miejsca wewnątrz, że sprawiał, iż niektóre pojazdy wielozadaniowe stały się zbędne. Jednocześnie, korzystając z tej samej platformy co czwarta generacja Accord, miał znacznie dłuższe zwisy z przodu i z tyłu. Co więcej, samochód miał niższy otwór klapy bagażnika niż jego odpowiednik sedan, co ułatwiało załadunek i rozładunek.
Model Honda Accord Aerodeck z 1994 roku miał wąskie reflektory zintegrowane z kierunkowskazami po zewnętrznych stronach oraz nieco węższe w wewnętrznej części. Wyglądały ostro i miały wciąż kanciasty kształt. Poniżej nich, producent zamontował okrągły plastikowy zderzak z wlotem powietrza w przedniej części, flankowany po bokach przez parę wlotów powietrza. Ten dodatkowy wlot był potrzebny, ponieważ główny grill był wąski i nie mógł dostarczyć wystarczającej ilości zimnego powietrza do chłodnic.
Z profilu do słupków B, Honda Accord Aerodeck z 1994 roku dzielił części z wersją sedan, ale różnił się za nimi. Miał nowe drzwi i trzeci rząd okien umieszczony pomiędzy słupkami C a tylnymi słupkami. Klapa bagażnika była pochylona do przodu, aby poprawić wygląd pojazdu i flankowana przez tylne lampy zamontowane w rogach, które pochodziły z wersji sedan. Honda oferowała ten model z wyborem kół stalowych lub aluminiowych, w zależności od wersji wyposażenia. Szyberdach był dostępny za dodatkową opłatą, a antena była umieszczona z tyłu dachu, powyżej klapy bagażnika.
W środku, przestronna kabina mogła z łatwością pomieścić pięć osób. Pasażerowie z przodu cieszyli się widokiem zaokrąglonego kokpitu. Przed kierowcą znajdował się okrągły zestaw wskaźników z nowym układem. Posiadał duże tarcze obrotomierza i prędkościomierza, flankowane po zewnętrznych stronach wskaźnikami temperatury wody po lewej i poziomu paliwa po prawej. Honda zamontowała wygodne fotelikowe siedzenia z łagodnym podparciem z przodu, rozdzielone konsolą środkową, w której znajdował się wybierak biegów, podłokietnik z miejscem na drobiazgi oraz przyciski do elektrycznych szyb. Z tyłu, kanapa składana do płaska mogła powiększyć przestrzeń ładunkową i stworzyć na tyle długą platformę, by osoba o wzroście sześciu stóp (2 m) mogła się dobrze wyspać.