Po kilku aktualizacjach drugiej generacji Sonaty, koreański producent zastąpił model na rok 1994, a zmiany były znaczące od podstaw.
Trzecia generacja Sonaty została zaprojektowana na zupełnie nowej platformie, która oferowała pięciowahaczowe niezależne zawieszenie tylne oraz bardziej opływowy kształt. Była bliższa swoim głównym rywalom w segmencie średniej wielkości sedanów. Hyundai starał się dotrzymać kroku konkurencji, więc dostosowywał to, co mógł, a kiedy napotykał trudności, prosił o pomoc swojego długoterminowego partnera, firmę Mitsubishi, zwłaszcza w kwestii silników. Dodatkowo, koreańska marka ulepszyła standardowe wyposażenie pojazdu, co sprawiło, że samochód stał się bardziej atrakcyjny dla rodzin. Choć nie stanowił realnego zagrożenia dla Hondy Accord czy Toyoty Camry, zaczął być dostrzegany na rynku dzięki mądrej polityce cenowej.
Z przodu kształty w kształcie klina z poprzedniej generacji zostały zastąpione bardziej opływowymi liniami. Reflektory miały zaokrąglone rogi i były otoczone małą kratką z chromowanym logo producenta. Ponadto plastikowy zderzak nie miał wbudowanej nazwy Hyundai i posiadał dodatkowy dolny wlot powietrza, co poprawiało chłodzenie i mogło integrować dostępne lampy przeciwmgielne.
Z boku, Sonata z 1994 roku odznaczała się bardziej zaokrąglonymi kształtami i wyższą linią dachu. Jej poprzednik był krytykowany za niewystarczającą przestrzeń nad głową dla pasażerów z przodu, dlatego koreański producent musiał zmienić ten aspekt. Wyposażenie standardowe dla najwyższego poziomu GLS było bogate, oferując podgrzewane lusterka elektryczne, aluminiowe felgi oraz klamki w kolorze nadwozia. Z tyłu trzecia generacja Sonaty miała szerokie światła tylnie, które wizualnie łączyły się za pomocą czerwonego wykończenia na klapie bagażnika.
Hyundai wyciągnął wnioski ze swoich błędów w poprzedniej generacji Sonaty i zaprojektował model z 1994 roku z dużo przestronniejszą kabiną. Na desce rozdzielczej oraz w centralnej konsoli, która mieściła sterowanie klimatyzacją i systemem audio, pojawiły się bardziej zaokrąglone kształty. Pomiędzy przednimi fotelami na konsoli środkowej umieszczono podłokietnik oraz drążek zmiany biegów albo selektor biegów, w zależności od opcji. Z tyłu kanapa była odpowiednia dla trzech pasażerów, a najwyższy poziom wyposażenia, GLS, oferował system dzielonego składania, co zwiększało przestrzeń bagażową.