GM wprowadził model Pontiac Sunfire, oferując wybór trzech wersji nadwoziowych, które były skierowane głównie do młodszych klientów, ale żadna z nich nie była bardziej młodzieńcza niż wersja z otwartym dachem.
Convertible Sunfire z 1995 roku był zbudowany na tej samej platformie J co Chevrolet Cavalier, ale z bardziej sportowym dostrojeniem zawieszenia oraz niższą ceną. Dzięki temu mały Pontiac przekonał do siebie więcej młodych nabywców, którzy odwiedzali salony tej marki.
Projekt Sunfire podążał za trendem bio-designu, który był na szczycie popularności w połowie lat 90. Jednak reflektory wyglądały, jakby pochodziły z samochodu z lat 80., z powodu swoich ostrych krawędzi i prostokątnego kształtu. Z profilu opadająca szyba czołowa niemal zakrywała pasażerów przednich siedzeń, co było korzystne, ponieważ pełniła również rolę łuku ochronnego.
Pontiac reklamował ten samochód jako pojazd czteroosobowy, chociaż nie było to do końca prawdą. Podczas gdy pasażerowie z przodu mieli wystarczająco miejsca na nogi, w tylnej części ledwo było miejsca dla dwóch dorosłych. Może nadawał się dla pary nastolatków na krótką podróż. Na początku producent oferował tylko wersję SE, ale cztery lata później wprowadzono również wersję GT. Na desce rozdzielczej Pontiac zamontował dwie duże tarcze dla prędkościomierza i obrotomierza, a po ich zewnętrznych stronach umieszczono wskaźniki poziomu paliwa i temperatury płynu chłodzącego.