Po udanej karierze, Renault 19 zostało zastąpione nową gamą modelową Megane, która zadebiutowała w 1995 roku jako pięciodrzwiowy hatchback, a później dołączyły do niej inne wersje nadwoziowe.
Francuski producent postanowił zmienić system nazewnictwa swoich pojazdów, przechodząc na rzeczywiste nazwy zamiast cyfr. Tak oto Megane stało się następcą modelu 19. Niemniej jednak starszy model wciąż był produkowany w Turcji dla rynków wschodzących, chociaż tylko w wersji sedan. Wersja pięciodrzwiowa została wycofana i zastąpiona hatchbackiem.
W 1991 roku Patrick le Quement zatwierdził projekt Megane. Dowodził działem wzornictwa w Renault, a jednym z jego pomysłów było stworzenie wizerunku korporacyjnego. Charakterystycznym elementem stał się przód z „dziobem ptaka”, który przypominał stylizację zwracającą się od maski w kierunku środka zderzaka. Pochylona szyba czołowa z zaokrąglonymi liniami podążała za stylem bio-design, który miał stać się głównym trendem w nadchodzącej dekadzie. Łukowaty dach kontynuował się w opadającej klapie bagażnika. Z profilu pięciodrzwiowe Megane wyglądało sportowo, chociaż szerokie słupki C ograniczały widoczność kierowcy w tylnych kątach.
Zapewnione z budżetowym wnętrzem, Megane miało tapicerkę materiałową we wszystkich wersjach wyposażenia. Co więcej, tylko najwyższe wersje były wyposażone w elektryczne szyby we wszystkich drzwiach. Zaokrąglona deska rozdzielcza miała owalne wloty wentylacyjne, a szeroki panel wskaźników rozciągał się nad centralnym panelem. Jak większość europejskich samochodów z tamtej ery, kompaktowy hatchback miał dzielone tylne siedzenia, co zwiększało przestrzeń bagażową.