Znany również jako Baby Ram, druga generacja Dodge Dakota zadebiutowała w 1996 roku na rynek modelowy 1997 i była dostępna jedynie w wersji standardowej lub Club Cab, bez wersji czteroosobowej.
Kiedy druga generacja Dodge Ram zadebiutowała w styczniu 1993 roku, styl i osiągi tego pickupa przyciągnęły tłumy klientów do salonów samochodowych. Co więcej, producent już pracował nad drugą generacją Dakota, która miała podobny design. Z tego powodu projekt został wstrzymany w 1994 roku, a pickup wprowadzono na rynek latem 1996 roku jako model na 1997. W tym czasie Ram był już znany z swoich możliwości, a Dakota wyglądała obiecująco, zwłaszcza dzięki szerokiej gamie silników, w tym V8, co było niezwykłe dla kompaktowego pickupa.
Druga generacja Dodge Dakota miała szeroki grill z przodu, przypominający celownik, podobny do tego, który zainstalowano w większym bracie, Ramie. Dodatkowo miała wyższy komora silnikowa niż błotniki, a producent umieścił w niej poziome reflektory podkreślone lampami kierunkowskazów. W zależności od wersji, pojazd mógł mieć zderzak w kolorze nadwozia lub chromowany z dostępnymi lampami przeciwmgielnymi.
Z profilu, 1997 Dodge Dakota wyglądał jak pomniejszona wersja Dodge Ram, chociaż miał tylko dwie drzwi. Poszerzone przednie błotniki miały retro-design, który zachwycał klientów, a kabina oddzielona od paki obiecywała, że wibracje nie popsują komfortu jazdy pasażerom w środku. Dodge oferował pojazd w szerokim wyborze rozmiarów kół i opon, w tym także niektóre 31-calowe przeznaczone do jazdy w terenie, które były dostępne dla wersji 4×4. 8-stopowa (2,4-metrowa) paka z tyłu była odpowiednia dla tych, którzy chcieli wykorzystać pickupa do pracy i wypoczynku. Mogła pomieścić wszystkie narzędzia dla wykonawcy. Można było także podpiąć przyczepę o wadze 6,900 funtów (3,129 kg) dla tych, którzy potrzebowali przewozić większe przedmioty.
Jedną z największych zalet standardowej wersji Dodge Dakota z 1997 roku była jej przestronność wewnątrz. Była to najprzestronniejsza kabina w swoim segmencie, zaprojektowana z myślą o prywatnym kliencie. Posiadała zaokrąglony kokpit z osłoną, która zakrywała wskaźniki i centralną konsolę. Przed kierowcą znajdowała się tablica przyrządów, która pokazywała pełen zestaw wskazników i wskaźników, w tym ciśnienie oleju oraz amperomierz. Pojazdy wyposażone w automatyczną skrzynię miały dźwignię zmiany biegów za kołem kierownicy, natomiast w wersjach manualnych umieszczono dźwignię na podłodze. Dodge oferował auto z zestawem dwóch oddzielnych foteli z konsolą pośrodkową lub ławką z składanymi podłokietnikami, gdzie mogło zmieścić się do trzech pasażerów.