Holden zaprezentował trzecią generację modelu Commodore w 1997 roku, opartą na ulepszonej wersji platformy opracowanej dla europejskiego Opla/Vauxhalla Omega B.
Commodore był już szanowaną marką w Australii, a koncern GM próbował utrzymać jej sukces. W rezultacie zastosowano ten sam przepis, który wykorzystano w poprzedniej generacji samochodu, przyjmując europejską platformę opracowaną dla drugiej wersji serii Omega. Co więcej, użyto tej samej bazy, co dostępny tylko w USA Cadillac Catera, chociaż ten model nie odniósł dużego sukcesu. W przeciwieństwie do swojego poprzednika, Commodore z 1997 roku, znany także jako VT, był dobrze wyposażony, miał ulepszone niezależne zawieszenie tylne oraz poduszki powietrzne w całej gamie. Samochód był również znany z mocnych silników, które były rozwijane i używane wyłącznie na rynku australijskim.
Zaprezentowany w erze bioprojektowania, Holden Commodore z 1997 roku charakteryzował się organicznymi kształtami z zaokrąglonymi liniami i brzegami. Jego reflektory były wąskie i miały sygnalizatory kierunkowskazów umieszczone w narożnikach. Pomiędzy nimi producent umieścił grill z pionowym żebrem na środku. Niżej, na owiniętym plastikowym zderzaku, Holden zainstalował odwrócone wloty powietrza w kształcie trapezoidu, flankowane przez parę wlotów z dostępnymi lampami przeciwmgielnymi.
Sedan Holden Commodore z 1997 roku był dostępny w pięciu wersjach, począwszy od Exec, przez Acclaim, S, SS, aż po Berlina. Jego zaokrąglone kształty i konstrukcja kabiny przesuniętej w tył sprawiały, że duży sedan wyglądał sportowo, szczególnie dzięki wznoszącej się linii dachu, biegnącej od reflektorów do tylnych świateł. Oprócz podstawowego modelu, który był wyposażony w stalowe koła 15-calowe z pełnymi kołpakami, pozostała gama miała alufelgi. Ponadto wersje S i SS były dostępne z zestawami kół 17 lub 18-calowych. Z tyłu producent zainstalował jednorurowy system wydechowy w całej gamie.
Kiedy GM projektował Commodore, stworzył przestronne wnętrze dla pojazdu, mieszczące pięć osób, choć z ograniczoną przestrzenią na nogi dla osoby siedzącej na środkowym miejscu z tyłu, z uwagi na wysoki tunel przekładni. Przed kierowcą znajdowała się zaokrąglona deska rozdzielcza z dużymi wskaźnikami prędkościomierza i obrotomierza oraz mniejszymi dla poziomu paliwa i temperatury płynu chłodzącego. W centralnej konsoli znajdowały się dwie kratki wentylacyjne na górze, poniżej panel sterowania klimatyzacją oraz radio, które było dostępne z systemem audio na sześć płyt CD. Pomiędzy przednimi fotelami z bocznymi podparciami producent umieścił konsolę środkową, w której klienci znaleźli dźwignię zmiany biegów (lub selektor biegów do automatycznej skrzyni biegów) oraz hamulec ręczny. Dodatkowo, Holden zainstalował podłokietnik z przestrzenią do przechowywania.