BMW wprowadziło czwartą generację serii 3 w 1997 roku jako sedan, a następnie w 1998 roku zaprezentowało wersję coupe, a w 1999 roku wersję kombi, którą producent nazwał Touring.
Czwarta generacja serii 3 (kod wewnętrzny BMW E46) stała się bardziej przyjazna rodzinom. Producent jednak nie spieszył się z jej wprowadzeniem. Po premierze auto cieszyło się dużym sukcesem w Europie, podczas gdy w USA nie zrobiło już takiego wrażenia. Dodatkowo, producent nie oferował tylu silników, co w Europie. Niemniej jednak, samochód zyskał uznanie wśród osób poszukujących przestronnego i praktycznego pojazdu rodzinnego, który w razie potrzeby mógłby dotrzymać kroku samochodom sportowym, zwłaszcza jeśli był wyposażony w odpowiednie silniki.
Jak można się było spodziewać, przednia część nadwozia była podobna do reszty gamy serii 3 BMW, z tymi samymi reflektorami z podwójną krzywizną na dolnej części. Projektant Chris Bangle starał się, aby samochód wyglądał bardziej stonowanie w porównaniu do swojego poprzednika, a seria 3 nie miała już tak agresywnego wyglądu. Do słupka B obie wersje, sedan i Touring, dzieliły te same panele nadwozia, jednak od tego momentu sytuacja się zmieniała.
Podczas gdy wielu producentów samochodów obniżało koszty produkcji, używając tych samych tylnych drzwi w sedanach i samochodach typu kombi, BMW poszło inną drogą. Zmodyfikowało je, montując prostokątną ramę dla okien. Za słupkami C producent zamontował trzeci rząd okien, otaczających przestrzeń bagażową. Z tyłu, Touring serii 3 miał pochyloną ku przodowi klapę bagażnika, która w zależności od opcji była ozdobiona niewielkim spojlerem dachowym. Tylny zderzak miał czarne gumowe paski, które chroniły nadwozie przed drobnymi zarysowaniami.
Wnętrze, z przodu, serii 3 wyposażone było w parę foteli kubełkowych z lekkim wsparciem bocznym w większości wersji. Niemniej jednak, BMW oferowało klientom opcję skórzanego wykończenia wnętrza oraz wysoko zabudowanych foteli z przodu. Kierowca miał przed sobą zestaw wskaźników z dwoma dużymi tarczami dla prędkościomierza i obrotomierza oraz wskaźnikami poziomu paliwa i temperatury. Z tyłu było wystarczająco dużo miejsca dla dwóch pasażerów na dłuższe podróże lub trzech na krótsze przejażdżki z powodu wysokiego tunelu środkowego. Przestrzeń bagażowa mogła być powiększona poprzez opuszczenie tylnego rozdzielającego oparcia (60/40) kanapy. Aby ułatwić załadunek i rozładunek, klienci mieli możliwość otwarcia całej klapy lub tylko tylnej szyby, co było cechą przeniesioną z pierwszej serii 3 Touring, czyli E30.