Nissan odświeżył drugą generację modelu Primera na rok 1999 w próbie zwiększenia sprzedaży swojego średniej wielkości pojazdu, który oferowano w trzech wersjach nadwoziowych.
Sedan czterodrzwiowy był jedną z najważniejszych wersji nadwoziowych drugiej generacji Primery. Nissan twierdził, że w związku z modernizacją zmienił lub poprawił ponad 600 części pojazdu. Co więcej, ponieważ stylizacja była tą, która najczęściej budziła krytykę ze strony klientów, producent drastycznie ją poprawił, choć wiedział, że wkrótce będzie musiał całkowicie zastąpić model nową generacją.
Nissan spóźnił się na festiwal bio-designu, wprowadzając drugą generację Primery, i próbował nadrobić to poprzez zmodyfikowaną wersję. W rezultacie przedni pas samochodu zyskał przekształcone reflektory, które były zaokrąglone w górnej części i wąskie od strony wewnętrznej. Kierunkowskazy montowane w rogach znajdowały się w górnej zewnętrznej części. Grill zintegrowany z maską nosił nowy język wzornictwa firmy, zwany „latającym skrzydłem”. Niżej, na zderzaku, klienci mogli otrzymać parę świateł przeciwmgielnych, które otaczały szeroki prostokątny wlot powietrza.
Z profilu, sedan Primera posiadał lusterka i klamki w kolorze nadwozia, podczas gdy progi były czarne, co nadawało samochodowi smuklejszy wygląd. Mimo to, krótki i wysoki tył pozostał identyczny z tym oferowanym w Primery z 1996 roku. Producent oferował samochód w kilku wersjach wyposażeniowych, gdzie najniższe miały stalowe felgi z kapami, a najbogatsza wersja dostępna była z reflektorami Xenonowymi. Na koniec, z tyłu, odświeżona Primera N11 miała przyciemnione tylne światła, które wychodziły z błotników na pokrywę bagażnika.
Nissan ciężko pracował nad poprawą wnętrza samochodu. Deska rozdzielcza była bardziej zaokrąglona niż wersja bez modernizacji, a producent pokrył ją materiałem z miękkiego plastiku. W rezultacie odczuwalna jakość wnętrza konkurowała z niektórymi luksusowymi samochodami z tamtej epoki. Ponadto centralna konsola integrowała radio, które było dostępne z odtwarzaczem CD i magnetofonem. Niżej, Primera miała panel sterowania klimatyzacją. Przed kierowcą znajdował się zaokrąglony zestaw wskaźników, który Nissan wypełnił dużymi wskazówkami prędkościomierza i obrotomierza oraz dwiema mniejszymi wskazówkami dla poziomu paliwa i temperatury chłodziwa. Przedni pasażerowie siedzieli na wygodnych, pokrytych welurem siedzeniach kubełkowych. Tymczasem pasażerowie z tyłu dzielili się kanapą, która pomieściła trzy dorosłe osoby, chociaż osoba siedząca na środku miała niewystarczającą ilość miejsca na nogi.