Trzy lata po wprowadzeniu modelu Megane Sedan, francuski producent ulepszył całą gamę, przygotowując ją do spełnienia norm emisji Euro 3.
Megane okazał się ogromnym sukcesem dla Renault. Zastąpił wiele modeli jednocześnie i był dostępny w różnych wersjach nadwozia, od sportowego coupe po rodzinne MPV – Megane Scenic. Choć wraz z face liftingiem ta ostatnia wersja stała się odrębną linią, pozostałe modele nadal nosiły nazwę Megane. Model Sedan był głównie rozwijany z myślą o klientach z Europy Wschodniej, którzy traktowali sedany jako poważne pojazdy rodzinne, a nie hatchbacki.
W 1999 roku odświeżona wersja zyskała nowy przód z podzieloną kratką wkomponowaną w pokrywę silnika. Charakteryzowała się motywem designu inspirowanym kształtem ptasiego dzioba, z pionowym żeberkiem na środku, na którym znajdowało się logo producenta. Z profilu zakrzywione linie przypominały epokę bio-designu, która miała wkrótce zniknąć. Niemniej jednak francuski producent nie uznawał tego za przestarzałe. Z tyłu, wysoka klapa bagażnika zachowała ten sam kształt co w wersji przed face liftingiem, ale zyskała przyciemniane tylne światła.
W środku Megane Sedan wciąż oferował dużo twardych plastikowych powierzchni. Z drugiej strony klienci nie mogli narzekać, ponieważ zdawali sobie sprawę, że za taki pojazd płacili niewielką kwotę. Cała gama otrzymała klimatyzację. Co więcej, mimo że tylne drzwi miały okna korbowe, producent oferował elektryczne jako opcję. Tapicerka nie była bardzo wyszukana, ale była solidna.