Druga generacja klasy C Mercedesa została zaprezentowana na przełomie milleniów, co stanowiło znaczną ewolucję w projekcie i doświadczeniach z jazdy tego modelu. Oznaczony wewnętrznym kodem W203, stracił powagę swojego poprzednika, przyjmując bardziej młodzieżowy wygląd, zgodny z innymi modelami Mercedesa tamtych czasów.
Nowoczesny język designu był oczywiście najbardziej zauważalną zmianą, a Mercedes-Benz zapożyczył czteroklamkowy wygląd z klasy E W210, wprowadzając jednocześnie nowoczesny twist. W przeciwieństwie do klasy E, która miała cztery wyraźnie owalne reflektory, klasa C W203 wyposażona była w połączone, podwójne reflektory po każdej stronie grilla, co nadawało sportowy i współczesny wygląd.
Profil pojazdu w kształcie klina również różnił się od swojego poprzednika, zwężając się w kierunku relatywnie wysokiej linii bagażnika, co było szczególnie zauważalne jak na Mercedesa. Tył pojazdu zdobiły trójkątne światła tylne, zainspirowane tymi z klasy S W220. Ogólnie rzecz biorąc, design zewnętrzny miał niemal nic wspólnego z poprzednią klasą C, z wyjątkiem charakterystycznego grilla Mercedesa, który teraz był bardziej nachylony dla lepszej aerodynamiki.
W porównaniu do swoich bezpośrednich niemieckich rywali, takich jak BMW serii 3 E46 i Audi A4 8E, Mercedes-Benz klasa C W203 wyróżniała się nieco bardziej hojnym wyposażeniem standardowym, niezależnie od poziomu wykończenia. Niezależnie od tego, czy był to poziom Classic, Elegance czy Avantgarde, model oferował standardową klimatyzację, tempomat, automatyczne światła przednie i wycieraczki, oraz elektroniczną kontrolę stabilności – funkcję, która wówczas była jeszcze opcjonalna, nawet u rywali z wyższej półki.
Podwójne reflektory miały w standardzie technologię halogenową, ale dostępna była też opcja Xenon, podczas gdy kierunkowskazy zintegrowane w bocznych lusterkach wprowadzały stylowy, ale również funkcjonalny element do zewnętrznego designu. Przestrzeń dla pasażerów była nieco lepsza niż w serii 3, ale gorsza niż w Audi A4, którego napęd na przednie koła zapewniał lepszą przestronność wnętrza. Osoby pragnące nieco więcej miejsca nad głową z tyłu oraz większego bagażnika mogły zdecydować się na wersję T-Modell (S203) klasy C.
Zarówno sedan, jak i kombi dzieliły identyczny projekt środkowej konsoli, z wyraźnym prędkościomierzem w kształcie półokręgu i standardowym wyświetlaczem komputera pokładowego. Z uwagi na stosunkowo krótki rozstaw osi, kompaktowe wymiary i opadającą linię dachu, tylne siedzenia były nieco ciasne, ale dwa przednie fotele oferowały sporo miejsca dla pasażerów.
Mimo że kilka silników zostało przeniesionych z pierwszej generacji klasy C, Mercedes-Benz wprowadził szereg nowych układów napędowych, w tym nową linię silników diesla typu common-rail i doładowanych silników benzynowych o czterech cylindrach. Wszystkie modele bazowe były połączone ze standardową sześciobiegową skrzynią biegów manualnych, natomiast pięciobiegowa automatyczna skrzynia biegów, opracowana w firmie, była dostępna opcjonalnie lub w standardzie w mocniejszych silnikach.