Wprowadzony w 2003 roku jako supermini z dwoma drzwiami, model C2 był skierowany do klientów poszukujących eleganckiego pojazdu o sportowym charakterze i przestronnym wnętrzu.
Kiedy Citroën stworzył C2, miał nadzieję, że spełni wszystkie oczekiwania dotyczące doskonałego auta do miejskiego użytku. Dzięki niewielkim rozmiarom i doskonałej widoczności, był to pojazd łatwy w użytkowaniu, szczególnie w miastach. Automobilka opracowała C2 na tej samej platformie co pięciodrzwiowy Citroën C3, umieszczając go pomiędzy większym C3 a mniejszym C1. Niestety, francuski producent nie poświęcił zbyt wiele uwagi reklamie C2, przez co model pozostał głównie nieznany wśród klientów. W rezultacie, słaba sprzedaż doprowadziła do wycofania tego samochodu w 2009 roku, a w ofercie producenta nie pojawił się żaden podobny model.
Zaprojektowany przez Donato Coco, autora Ferrari 456 i Ferrari California, C2 zachwycał swoim nietypowym wyglądem. Z przodu posiadał wysokie, kwadratowe reflektory, które były lekko pochylone do tyłu. Prostokątna osłona chłodnicy pomiędzy nimi nosiła „podwójne chevrony” producenta. W 2007 roku producent dodał lifting do tego modelu, który zachował podobny wygląd, chociaż z większym logo Citroëna z przodu. Pod zderzakiem, na osłonie, C2 miał prostokątny wlot powietrza, który wspomagał chłodzenie, flankowany przez opcjonalne lampy przeciwmgielne.
Z profilu, poszerzone błotniki nad kołami nadawały sportowy wygląd supermini hatchbackowi. W przeciwieństwie do większości innych samochodów na rynku, tylne okna zaczynały się niżej niż te zamontowane w drzwiach, co tworzyło unikalny wygląd pojazdu. Niezależnie od koloru i wersji, model C2 z 2003 roku miał czarne osłony lusterek, ale klamki drzwi w kolorze nadwozia. Ostatecznie, z tyłu producent zamontował światła tylne umieszczone w rogach, które flankowały szeroką klapę bagażnika. Poniżej zderzaka, mały wydech wystawał spod osłony.
W środku, w zależności od poziomu wyposażenia, C2 miał kubełkowe fotele z niskimi lub wysokimi bokami, w dopasowanych kolorach tapicerki i części kart drzwi. Mimo że był to budżetowy pojazd, miał bogaty zestaw wskaźników z dużym obrotomierzem nad wyświetlaczem LCD, który pokazywał prędkość i inne informacje z komputera pokładowego. Klienci mogli zamówić pojazd z systemem infotainment, który miał nawigację zamontowaną wysoko na desce rozdzielczej, nad centralnym panelem. Z tyłu, dwa indywidualne fotele mogły się składać, powiększając w ten sposób niewielką przestrzeń bagażową.