Chociaż siódma generacja Accorda nie osiągnęła tak dobrych wyników sprzedaży jak jej poprzednik na rynku amerykańskim, nadal pozostawała jednym z najlepiej sprzedających się średniej wielkości sedanów na kontynencie północnoamerykańskim.
Honda miała trudności z zaprojektowaniem pojazdu równie udanego jak szósta generacja Accorda, która dominowała w sprzedaży w segmencie średniej wielkości. Jednak japoński producent zdawał sobie sprawę, że musi zmienić swoją strategię i stworzyć samochód dla innej generacji. W efekcie, Accord Sedan z 2003 roku na rynek amerykański zyskał zupełnie nowy wygląd, skierowany do młodszej publiczności. Co więcej, producent wyposażył pojazd w nowoczesne technologie, w tym system ABS dostępny w całej gamie, w czasach gdy inne, droższe marki oferowały go jako opcję.
Wyglądało na to, że Honda całkowicie zmieniła swoje centrum stylizacji. Accord Sedan z 2003 roku miał kształt zdominowany przez organiczne linie. Z przodu, trójkątne reflektory i zaokrąglone powierzchnie nadawały pojazdowi charakteru. Flankowały one elegancko wyglądający górny grill, w którym logo marki zajmowało centralne miejsce. Nie było dodatkowych poziomych szczelin, jak w jego poprzednikach. Dodatkowo, dolny zderzak miał prostokątny wlot powietrza i żadnych dodatkowych, nieestetycznych wlotów.
Producent zadeklarował, że starał się uczynić siódmą generację Accorda „muskularną, pełną energii i zwinną” w swoim wyglądzie. Choć na pierwszy rzut oka wydawał się prosty, detale robiły znaczącą różnicę. Opadające reflektory były kontynuowane przez rzeźbioną linię nad błotnikami, która przebiegała aż do tyłu pojazdu, przy podstawie słupków C. Chromowane wykończenie otaczało linię okna, a uchwyty drzwi podążały w górę. W wersji DX, najniższej, samochód był wyposażony w stalowe felgi 15-calowe i opony 195/65. Na drugim końcu skali, wersja EX miała opony 205/60 R16, co okazało się skuteczne, zwłaszcza w przypadku mocniejszej wersji samochodu. Z tyłu, krótka pokrywa podkreślała dynamiczny charakter Accorda Sedan z 2003 roku, podczas gdy szerokie i wysokie lampy tylnie nadawały pojazdowi elegancki wygląd.
W środku sytuacja stała się jeszcze bardziej skomplikowana. Deska rozdzielcza była całkowicie ciemna, dopóki drzwi nie zostały otwarte, a wtedy była dyskretnie podświetlana przez diody LED, cechę wcześniej zarezerwowaną dla luksusowych pojazdów. Duży prędkościomierz zajmował centralne miejsce, a po lewej stronie flankował go wskaźnik obrotów, a po prawej wskaźniki poziomu paliwa i temperatury. Dodatkowo, mały wyświetlacz LCD pokazywał licznik kilometrów i inne informacje zbierane przez komputer pokładowy samochodu. W zależności od wersji i opcji, centralny panel mógł zawierać radioodtwarzacz CD z dwoma głośnikami dla DX. Pozostałe wersje miały system audio z sześcioma głośnikami, z dostępnym sześciopłytowym zmieniarką CD w desce rozdzielczej. Co więcej, jednostka multimedialna z ekranem dotykowym była dostępna za dodatkową opłatą dla niektórych wersji. Przednie fotele kubełkowe zapewniały lepsze wsparcie boczne niż w poprzedniej generacji, co potwierdzało sportowy charakter pojazdu. Tapicerka z materiału była standardem, dostępne były również skórzane siedzenia i boczki drzwi.
Ponieważ większość klientów kupowała poprzednią generację Accorda z silnikiem czterocylindrowym, Honda postanowiła go ulepszyć o system i-VTEC (inteligentny system zmiennych faz rozrządu), który zwiększał moc i zmniejszał zużycie paliwa. Dodatkowo, jednostka V6 o pojemności 3,0 litra oferowała o 40 koni więcej niż szósta generacja samochodu, osiągając 240 KM (243 PS). Moc trafiała na przednie koła za pomocą pięciobiegowej manualnej lub pięciobiegowej automatycznej skrzyni biegów.
W 2003 roku Accord przeszedł kolejną dużą zmianę w designie. Tym razem Honda zdecydowała się stworzyć dwa różne modele, które będą nosić nazwę Accord na różnych rynkach. Samochód znany jako Accord na amerykańskim i azjatyckim rynku oparty jest na JDM Honda Inspire. Natomiast japoński i europejski rynek otrzymał mniejszy, sportowy model Accord. Ten samochód został później wydany w USA jako Acura TSX.
Większy niż kiedykolwiek, Accord zyskał nowy poziom wykończenia z chromowanymi akcentami wewnętrznymi i materiałami wyższej jakości. W ofercie wciąż znajdują się modele, które mogą być uznawane za standardowe, takie jak DX, LX, EX, LX-V6 i EX-V6. Mechanicznie, silnik 4-cylindrowy to nowa seria K, a 6-cylindrowy to ten sam silnik V6 serii J, co w szóstej generacji, ale jego kolektory ssące, wydechowe i nagłówki przyczyniły się do wzrostu mocy o 40 KM (30 kW). Nową opcją w 2003 roku była także 5-biegowa automatyczna skrzynia biegów. Teraz, w porównaniu do międzynarodowego modelu Accord, północnoamerykański model stał się jeszcze większy, zyskując więcej miejsca wewnętrznego i wagi w porównaniu do swojego międzynarodowego odpowiednika. Honda sprzedawała północnoamerykański Accord w kilku innych rynkach, w tym azjatyckim (teraz produkowanym w Tajlandii), bliskowschodnim, karaibskim, australijskim i nowozelandzkim, z różnymi wynikami. Po raz pierwszy Honda zaoferowała w USA wersję „dla entuzjastów” Accorda, dodając sportowe zawieszenie i łącząc 6-biegową manualną skrzynię biegów z Acura CL z V6 Honda Accord Coupe. Szczególny model 4-cylindrowy jest pierwszym pojazdem produkcyjnym na świecie, który spełnia normy emisji Super Ultra Low Emission w Kalifornii. Rocznik 2003 zadebiutował także systemem nawigacji GPS wspomaganym przez Hondę jako opcją dla Accorda. Przed 2003 rokiem był on dostępny tylko w wyższej linii Acura oraz w Hondzie Odyssey. Pierwszy Honda Accord z roku 2003 zjechał z taśmy montażowej w Marysville, OH, 26 września 2002 roku.
W 2004 roku Honda ogłosiła, że wprowadzi hybrydową wersję amerykańskiego Accorda, nazwaną Honda Accord Hybrid, z wykorzystaniem technologii IMA Hondy. W 2004 roku Honda po raz pierwszy zaoferowała również radio satelitarne XM jako opcję fabryczną.
W 2005 roku Accord otrzymał drobne aktualizacje, takie jak zmienione tylne światła (wszystkie czerwone) oraz nowe wzory kół. Accord stał się najlepiej sprzedającym się samochodem średniej wielkości w Kanadzie, a to był pierwszy rocznik Accorda Hybrid.
W roczniku 2006 Accord przeszedł szereg nowych usprawnień. Motywacją był 30. jubileusz Accorda. Niektórzy entuzjaści twierdzą, że rocznik 2006 powinien być nazywany generacją 7.5, a Accord przypomina swoje konkurencyjne modele z 2006 roku (np. Chevrolet Impala i Hyundai Sonata). Zewnętrzny design został zmieniony w nowym stylu tyłu (najbardziej zauważalne w wersji sedan), LED-owe tylne światła, światła do jazdy dziennej (DRL) oraz podgrzewane lusterka boczne w modelach EX w USA. Podgrzewane lusterka i DRL wcześniej były dostępne tylko w Accordach sprzedawanych w Kanadzie. W roczniku 2006 pojawiły się również nowe wzory kół. System Vehicle Stability Assist (VSA), znany również jako Elektroniczna Kontrola Stabilności, oraz system wspomagania hamulców stały się dostępne w modelach V6 po raz pierwszy. Koła 17″ stały się standardem w modelach V6. Wnętrze również uległo niewielkiej zmianie, z nową osłoną kierownicy, różnokolorowymi wskaźnikami oraz inaczej stylizowanym pokrętłem zmiany biegów w modelach z automatyczną skrzynią biegów. System nawigacji GPS został zaktualizowany (4. generacja) z szybszym procesorem, większą pamięcią i kilkoma nowymi funkcjami, takimi jak informacje o restauracjach od Zagat. Dodano także zaktualizowany system przypomnienia o serwisie, który przypominał właścicielom o zaplanowanej konserwacji, takiej jak zmiana oleju, w zależności od warunków eksploatacji.
Rok 2006 to również pierwszy rok, w którym sedan V6 był oferowany z 6-biegową manualną skrzynią biegów jako opcją.
Ulepszenia układu napędowego wprowadzono w całej gamie modeli Accorda w 2006 roku. Moc silnika V6 została zwiększona do 244 KM (+4 KM, SAE netto zrewidowane 8/04*) a moc silnika 4-cylindrowego wzrosła do 166 KM (+6 KM, SAE netto zrewidowane 8/04*). Zyski mocy osiągnięto dzięki szerokim usprawnieniom w przepływie powietrza w systemach dolotowych i wydechowych. Silniki 4-cylindrowe zaczęły teraz być sterowane za pomocą systemu Drive-By-Wire (DBW), zamiast za pomocą linki, co zapewniało płynne działanie i lepszą reakcję na gaz. (Silniki V6 Accorda już wcześniej korzystały z DBW przed rokiem modelowym 2006). Z powodu tych ulepszeń silnik V6 zmienił nazwę z J30A4 na J30A5, a 4-cylindrowy z K24A4 na K24A8.
Honda Accord Hybrid z 2006 roku otrzymał te same zmiany co inne Accordy, z wyjątkiem 3.0 L V6, który teraz generował 253 KM oraz większego akumulatora. Cechy, które różnią Hybrydę od innych Accordów, to różne zespoły tylnych lamp, antena, koła, kierunkowskazy w lusterkach oraz brak składanej tylnej kanapy. Ponadto wersja Hybryda nie ma 4-klatkowego fotela pasażera.
Poziomy wykończenia również zostały zmienione, eliminując poziom DX, który został zastąpiony poziomem VP (Value Package), który zawierał klimatyzację, bezkluczykowy dostęp, elektryczne zamki i tempomat jako standardowe wyposażenie.