Reno to model, który powstał na bazie Daewoo Lacetti, jednak jego obecność na rynku była częścią strategii marketingowej mającej na celu wsparcie borykającego się z problemami koreańskiego producenta samochodów.
Po tym, jak Daewoo opuściło rynek amerykański z powodu słabej sprzedaży, znalazło sposób na sprzedaż swoich produktów w Stanach Zjednoczonych, uzyskując wsparcie od Suzuki, które miało już silną pozycję na tym rynku. W ten sposób koreańskie pojazdy otrzymały nowe oznaczenia związane z japońską marką i przemianowano je na Reno w wersji hatchback, zamiast Lacetti. Jednocześnie sedan Lacetti został przemianowany na Suzuki Forenza w USA.
Te samochody były skromnym wyborem dla tych, którzy potrzebowali pojazdu bez zbędnych udogodnień, aby przemieszczać się z punktu A do punktu B. Zewnętrzny wygląd wciąż przypominał erę bio-designu, a Reno charakteryzowało się organicznie wyglądającymi reflektorami oraz grillem z małym znakiem S od Suzuki. Dodatkowo producent zamontował osłonę na dolnej części zderzaka z żaluzjowym grillem po bokach, gdzie umieszczono lampy przeciwmgielne. pięciodrzwiowy hatchback miał nachylone do przodu słupki C. Tylną klapę zdobił spojler dachowy zamontowany od góry.
Wnętrze Reno zaskakiwało jak na swoją klasę bardzo dobrym wyposażeniem. Wszystkie wersje miały klimatyzację oraz system audio z odtwarzaczem CD obsługującym MP3 i ośmioma głośnikami. Samochód miał fotele kubełkowe z przodu oraz tylną kanapę o dzielonej 60/40, co pozwalało na powiększenie bagażnika o pojemności 8,8 cu-ft (250 litrów) do 36,6 cu-ft (1 036 litrów). Co więcej, producent oferował opcję wnętrza pokrytego skórą, co było nietypowe dla segmentu Reno.