W 2005 roku Vauxhall wstrząsnął segmentem hot hatch w Wielkiej Brytanii, wprowadzając model Astra VXR, który stanowił wyzwanie dla konkurencji dzięki turbodoładowanemu silnikowi i kuszącemu wyglądowi samochodu.
Brytyjski producent starannie wybrał, która wersja nadwozia Astry powinna być wykorzystana do stworzenia wariantu VXR. Odrzucił pięciodrzwiowego hatchbacka, który był konkurentem dla zwykłego Volkswagena Golfa czy Renault Megane, i od razu sięgnął po kształt GTC, który uznał za bardziej odpowiedni. Z jednym z najlepiej wyglądających trójdrzwiowych hatchbacków na rynku i potężnym silnikiem pod maską, sądzono, że nie może się nie udać. Niestety, w przeciwieństwie do Renault, nie zdecydowano się na zamontowanie mechanizmu różnicowego o ograniczonym poślizgu, przez co auto nie mogło wykorzystać pełni swojego potencjału, a miało go naprawdę sporo!
Choć dzieliło wiele paneli nadwozia z innymi wersjami GTC, VXR miał kilka charakterystycznych elementów, które nadawały mu odmienny wygląd. Wciąż posiadał romboidalne i cofnięte reflektory z projektorami, które i tak wyglądały dobrze. Z kolei grille były inne. Miały siatkową strukturę, a zamiast chromowanej markówki na górze, znajdowała się element w kolorze nadwozia. Dodatkowo, dolny zderzak był bardziej agresywny niż w standardowej Astrze GTC, z tym samym sześciokątnym wzorem na dolnym grillu i bocznymi wlotami, w których umieszczono lampy przeciwmgielne.
Z boku, nadwozie GTC o niskim dachu było uważane za atrakcyjne przez większość młodych ludzi i nie tylko. W przeciwieństwie do tego modelu, VXR miał głębsze progi boczne i szersze nadkola, które lepiej komponowały się z wyglądem przedniego zderzaka. Z tyłu producent dodał spojler na szczycie nachylonej klapy bagażnika. Kulminacyjnym elementem był wydech umieszczony pośrodku, który wystawał przez tylny zderzak. Te charakterystyczne elementy nadawały autu sportowy wygląd, który, na szczęście, odpowiadał duchowi pojazdu.
Wnętrze wypełniały dwa fotele sportowe Recaro z przodu, które miały wysokie boki, obejmujące swoich pasażerów. Producent oferował kilka opcji wykończenia wnętrza, w tym trzy różne wyświetlacze na szczycie centralnej konsoli dla komputera pokładowego, z których najwyższa wersja miała także system nawigacji. Oprócz aluminiowych wykończeń na centralnej konsoli, dodano elementy z włókna węglowego na drzwiach, desce rozdzielczej i kierownicy. Przed kierowcą znajdował się ten sam zestaw, z dwiema dużymi tarczami dla prędkościomierza i obrotomierza oraz wskaźnikiem paliwa. Na centralnej konsoli producent umieścił przycisk do regulacji adaptacyjnego zawieszenia, co było nowością w tamtych czasach.