GM zaprezentowało model Commodore 2006, oznaczony jako VE, latem 2006 roku. W przeciwieństwie do swoich trzech poprzednich generacji, nie był już oparty na tej samej, starej platformie Opel Omega B; korzystał z nowoczesnej konstrukcji wspólnej z Pontiac G6.
Commodore był najlepiej sprzedającym się modelem w historii Holdena, a australijski producent samochodów był zdeterminowany, by udowodnić, że nauczył się czegoś podczas tworzenia tej linii. W rezultacie inżynierowie Holdena zaprojektowali nową platformę z silnikiem z przodu i napędem na tylne koła, specjalnie dostosowaną do australijskich dróg. Ponadto, chcieli, aby Commodore VE 2006 był mocny i miał wyrazisty wygląd na drodze. Był to imponujący pojazd, który charakteryzował się wysokim poziomem elegancji i wyrafinowania. Jednocześnie, jeśli był wyposażony w odpowiedni silnik, był wystarczająco szybki, by przestraszyć swoich pasażerów.
Z przodu producent zainstalował kanciaste, nachylone reflektory z przezroczystymi soczewkami, nad podwójnymi lampami wewnątrz nich. Między nimi znajdowała się czarna kratka, w której umieszczono logo marki. Jednocześnie owinięty plastikowy zderzak poniżej miał centralny wlot powietrza, flanked by a pair of scoops that helped to cool the front rotors.
Dzięki swojej trzykomorowej konstrukcji, Commodore VE kontynuował ideę eleganckiego sedana. Stylizacja z przesuniętym kabiną w tył obiecywała napęd na tylne koła. Aby samochód wyglądał bardziej ekskluzywnie, producent umieścił sztuczne wloty za nadkolami oraz klamki w kolorze nadwozia. Jednak wznosząca się linia boczna pojazdu nadawała mu dynamiczny charakter, a zaokrąglona forma szyby obiecywała przestronną kabinę. Z tyłu, sedan Commodore VE 2006 miał światła tylne umieszczone w rogach górnej części tylnych błotników, flanking trunk, który rozciągał się głęboko w tylny zderzak, aby zapewnić niższy poziom załadunku.
Wnętrze, dzięki długiemu rozstawowi osi i zaokrąglonemu dachowi, oferowało dużo miejsca dla wszystkich pasażerów. Z przodu, lekko wzmocnione siedzenia zapewniały pewne wsparcie boczne dla swoich pasażerów, chociaż nie był to samochód stworzony do atakowania krętych dróg z dużą prędkością. Został zaprojektowany z myślą o komforcie i bezpieczeństwie. W efekcie był standardowo wyposażony w sześć poduszek powietrznych, w tym zasłony boczne. Z tyłu, kanapa była przeznaczona dla dwóch osób, chociaż była wystarczająco szeroka dla trzech pasażerów. Niemniej jednak, wysoki tunel środkowy, który przebiegał od przodu do tyłu pojazdu, ograniczał przestrzeń na nogi dla pasażera siedzącego na środku.