Honda wprowadziła siódmą generację modelu Accord na rynek północnoamerykański w 2002 roku, a w 2006 roku odświeżyła go na rok modelowy 2007.
Japoński producent samochodów uczcił 30-lecie marki Accord i postanowił ulepszyć już udany model sedana klasy średniej. Niestety, w tamtym czasie Honda lepiej radziła sobie z tworzeniem nowych modeli niż z modernizowaniem istniejących, dlatego wymagało to dużej uwagi do szczegółów, aby odróżnić wersję po liftingu od tej sprzed liftingu. Jednak dział inżynieryjny pracował pełną parą i wprowadził hybrydową wersję samochodu, aby zmniejszyć emisję spalin. To był początek elektryfikacji dla wielu producentów samochodów, a Honda miała już pewne doświadczenie w tej dziedzinie, które musiała udowodnić.
Z przodu samochód zachował te same trójkątne reflektory jak model sprzed liftingu. Jednak Accord Sedan 2007 miał przejrzyste soczewki nad żarówkami HID. Co więcej, górna kratka była ozdobiona chromowanymi wykończeniami, co sprawiało, że samochód wyglądał bardziej luksusowo. Nowy był zderzak dolny, który miał odwrócone trapezowe wloty powietrza z zaokrąglonymi kątami, a z boku znajdowały się dwa wloty, co nadawało rodzinnej średniej klasy wersji sportowy wygląd.
Z profilu, czysta linia nadwozia cieszyła się powodzeniem wśród klientów. Jednak producent nie pomyślał o oferowaniu uchwytów drzwiowych i lusterek w kolorze nadwozia w całej gamie modeli. Najniższa wersja VP miała czarne uchwyty, natomiast w wyższych wersjach wszystkie Accordu 2007 miały uchwyty w kolorze nadwozia. Wprowadzono również nowe opcje felg, w tym zestaw 17-calowy dostępny dla modeli z silnikiem V6. Istotna zmiana miała miejsce z tyłu auta, gdzie producent dodał przerobione światła tylne z LED-owymi światłami hamowania.
Wnętrze, nawet w wersji podstawowej, miało przyciski na kole kierownicy. Zestaw wskaźników za nim miał ten sam system oświetlenia LED jak w modelu z 2003 roku, ale z nowym designem tarcz i czerwonymi wskazówkami. Honda stworzyła również nową deskę rozdzielczą w odcieniach brązu i beżu, zamiast nudnej czerni i beżu stosowanej wcześniej. Wzmocnione fotele z przodu obiecywały utrzymanie pasażerów na miejscu podczas dynamicznych manewrów. Dodatkowo, centralna konsola zawierała wybierak biegów (lub dźwignię biegów, w zależności od opcji). Z tyłu, standardowo była dostępna płaska kanapa, podczas gdy składany podłokietnik z przejściem był dostępny za dodatkową opłatą od drugiej wersji w górę.
Podczas gdy dział projektowania wydawał się nie być zbyt zajęty przekształcaniem auta, dział inżynieryjny pracował nad udoskonaleniem silników. Wersja podstawowa, napędzana silnikiem czterocylindrowym o pojemności 2,4 litra, zyskała dodatkowe sześć koni mechanicznych. Jednocześnie silnik V6 o pojemności 3,0 litrów zyskał kolejne cztery konie. Wszystkie wersje, z wyjątkiem najwyższej EX-L V6, były dostępne z pięciobiegową skrzynią manualną oraz pięciobiegową automatyczną. Natomiast najwyższa wersja oferowana była wyłącznie z sześciobiegową skrzynią manualną.
W 2003 roku Accord przeszedł kolejną poważną przemianę. Tym razem Honda postanowiła stworzyć dwa różne modele samochodu noszące nazwę Accord, które byłyby sprzedawane na różnych rynkach. Samochód znany jako Accord na rynku amerykańskim i azjatyckim oparty jest na modelu JDM Honda Inspire. Natomiast rynek japoński i europejski otrzymał mniejszego, sportowego Accorda, który później zadebiutował w Stanach Zjednoczonych jako Acura TSX.
Accord stał się większy niż kiedykolwiek, zyskując nowy poziom wykończenia dzięki chromowanym akcentom we wnętrzu oraz materiałom wyższej klasy. W ofercie wciąż znajdowały się modele DX, LX, EX, LX-V6 i EX-V6. Mechanicznie, silnik 4-cylindrowy to nowa seria K, a 6-cylindrowy to ta sama V6 z serii J, która była w szóstej generacji, ale jego kolektory dolotowe, wydechowe i głowice przyczyniły się do zwiększenia mocy o 40 KM (30 kW). Nowa 5-biegowa automatyczna skrzynia biegów również była nowością w 2003 roku. Model na rynek północnoamerykański, różniący się znacznie od międzynarodowego Accorda, stał się jeszcze większy, zyskując więcej przestrzeni wewnętrznej i masy niż jego międzynarodowy odpowiednik. Honda sprzedawała Accorda na rynku północnoamerykańskim w kilku innych krajach, w tym w Azji (obecnie produkowany w Tajlandii), na Bliskim Wschodzie, w Karaibach, Australii oraz Nowej Zelandii z mieszanymi wynikami. Po raz pierwszy Honda oferowała w Stanach Zjednoczonych wersję „dla entuzjastów” Accorda, dodając sportowe zawieszenie oraz 6-biegową manualną skrzynię biegów z modelu Acura CL do V6 Honda Accord Coupe.
Specjalny model 4-cylindrowy stał się pierwszym samochodem produkcyjnym na świecie, który spełniał normy Super Ultra Low Emission Kalifornii. W modelu 2003 zadebiutował również system nawigacji GPS wspomaganej przez Honda jako opcja dla Accorda. Przed 2003 rokiem był on dostępny tylko w wyższych modelach Acura oraz w Hondzie Odyssey. Pierwszy Accord z 2003 roku zjechał z taśmy montażowej w Marysville, OH, 26 września 2002 roku.
W 2004 roku Honda ogłosiła, że wprowadzi na rynek hybrydową wersję amerykańskiego Accorda, nazwaną Honda Accord Hybrid, z technologią IMA. W 2004 roku Honda po raz pierwszy zaoferowała również radio satelitarne XM jako opcję fabryczną.
W 2005 roku Accord otrzymał drobne aktualizacje, takie jak zmienione tylne światła (wszystkie czerwone) i nowe wzory felg. Accord stał się najlepiej sprzedającym się samochodem klasy średniej w Kanadzie, i był to pierwszy rok modelowy Accorda Hybrydowego.
W roku modelowym 2006 Accord przeszedł kilka nowych ulepszeń z okazji 30-lecia modelu. Niektórzy entuzjaści twierdzą, że model z 2006 roku powinien być nazywany generacją 7.5, a Accord zyskał podobieństwo do swoich konkurentów z 2006 roku (np. Chevrolet Impala i Hyundai Sonata). Wygląd zewnętrzny został zmieniony, z nowym stylem tylnej części (najbardziej widocznym w wersji sedan), LED-owymi światłami tylnymi, światłami do jazdy dziennej (DRL) oraz podgrzewanymi lusterkami bocznymi w modelach US EX. Podgrzewane lusterka i DRL były wcześniej dostępne tylko w Accordach sprzedawanych w Kanadzie. Rocznik 2006 wprowadził również nowe wzory felg. System Vehicle Stability Assist (VSA), znany również jako Elektroniczna Kontrola Stabilności, oraz system wspomagania hamowania po raz pierwszy były dostępne w modelach V6. Felgi o średnicy 17 cali stały się standardem w modelach V6. Wnętrze zostało również nieco przeprojektowane, wprowadzając zmiany takie jak nowa pokrywa kierownicy, inaczej kolorowe wskaźniki oraz zmieniony gałka zmiany biegów w modelach z automatyczną skrzynią biegów. System nawigacji GPS został zaktualizowany (czwarta generacja) z szybszym procesorem, większą pamięcią i nowymi funkcjami, takimi jak informacje o restauracjach od Zagat. Dodano również zmodyfikowany system przypominania o konserwacji, który informował właścicieli o zaplanowanej konserwacji, takiej jak wymiana oleju, w oparciu o warunki eksploatacji.
Rok modelowy 2006 to także pierwszy rok, w którym sedan V6 był oferowany z 6-biegową manualną skrzynią biegów jako opcją.
Ulepszenia napędu wprowadzono we wszystkich wersjach Accorda w 2006 roku. Moc silnika V6 wzrosła do 244 KM (+4 KM, SAE net zrewidowane 08/04*) a moc silnika 4-cylindrowego wzrosła do 166 KM (+6 KM, SAE net zrewidowane 08/04*). Zyski mocy osiągnięto dzięki dużym poprawom przepływu powietrza w systemach dolotowych i wydechowych. Silniki 4-cylindrowe były teraz kontrolowane za pomocą systemu Drive-By-Wire (DBW), zamiast linki gazu, co zapewniło płynne działanie i lepszą reakcję na pedał gazu. (Silniki V6 Accorda już wcześniej korzystały z DBW przed rokiem modelowym 2006). Dzięki tym usprawnieniom silnik V6 otrzymał nazwę J30A5 zamiast poprzedniej J30A4, a silnik 4-cylindrowy zmienił nazwę z K24A4 na K24A8.
Hybrydowy Accord z 2006 roku otrzymał te same modyfikacje co inne Accorda, z wyjątkiem silnika V6 3.0 L, który teraz osiąga 253 KM oraz większego akumulatora. Cechy, które różnią Hybrydę od innych Accordów to różne zespoły tylnych świateł, antena, felgi, kierunkowskazy w lusterkach oraz brak składanej tylnej kanapy. Ponadto wersja Hybrydowa nie ma 4-stopniowego siedzenia pasażera.
Poziomy wyposażenia zostały również zmienione, eliminując wersję DX, która została zastąpiona przez wersję VP (Value Package), która obejmowała klimatyzację, zdalny dostęp, zamek centralny oraz tempomat jako standardowe wyposażenie.