Dodge przywrócił jedno z najsłynniejszych oznaczeń z ery Muscle Car, Challengera, którego zaprezentowano na Międzynarodowych Targach Motoryzacyjnych w Ameryce Północnej w 2006 roku, a produkcję rozpoczęto w 2008 roku.
Po zakończeniu ery Muscle Car na początku lat 70. oznaczenie Challenger zniknęło z rynku, pozostawiając entuzjastów z kilkoma pojazdami związanymi z Mitsubishi, które miały pod maską silniki czterocylindrowe. Nic dziwnego, że druga generacja Challengera trwała zaledwie pięć lat, od 1978 do 1983 roku. W grudniu 2007 roku klienci mogli już wpłacać zaliczki na nowego Challengera z 2008 roku, który powstał w limitowanej serii 6,400 sztuk, z silnikiem V8 pod maską i ogromną mocą, by zadymić opony. Dodatkowo, styl retro był jednym z najlepszych na rynku, rywalizując jedynie z Mustangiem od Forda. Dodge zbudował Challengera na skróconej wersji platformy używanej przez czterodrzwiowego Chargera, innego słynnego modelu, który amerykański producent przywrócił w 2006 roku.
Każdy, kto znał oryginalnego Challengera z 1970 roku, mógł rozpoznać przednią część samochodu w jego nowoczesnym wydaniu z 2008 roku. Projekt podwójnych reflektorów oraz czarny grill, osadzony pomiędzy maską a przednim zderzakiem w kolorze nadwozia, były unikalne. Ponadto, model z 2008 roku posiadał słynny chromowany znaczek SRT, co czyniło auto jeszcze bardziej atrakcyjnym. Głęboki zderzak oraz para okrągłych lamp przeciwmgielnych nadawały dużemu coupe jeszcze bardziej agresywny wygląd.
Z profilu, proporcje pojazdu przypominały jego przodka, mimo że był on dłuższy o około sześć cali (15 cm). Długi przód, pięcioramienne aluminiowe felgi i styl tylnych błotników przypominający butelkę Coca-Coli nadawały oryginalnemu Challengerowi z 1970 roku klasyczny wygląd. Michael Castiglione i Alan Barrington świetnie poradzili sobie z wprowadzeniem tego modelu w XXI wiek. Co więcej, z tyłu duże coupe miało pełnowymiarowe światła tylne w zagłębionej części między klapą bagażnika a tylnym zderzakiem. Para bocznych wydechów ozdobionych chromowanymi prostokątnymi końcówkami dopełniała wizerunek pojazdu w złym stylu.
Wnętrze Challengera charakteryzowało się jednym z najlepszych wykończeń, jakie zjeżdżały z linii montażowych Dodge’a w Detroit. Cztery wskaźniki i duża, czteroramienna kierownica znajdowały się przed wysokim foteli kubełkowym kierowcy. Jak można się było spodziewać, fotel pasażera wyglądał identycznie, a oba były dostępne z wyszytym logo SRT na oparciach. Podobnie jak w oryginalnym Challengerze, model z 2008 roku zapewniał wystarczająco dużo miejsca z tyłu dla dwóch pasażerów, którzy siedzieli na dzielonej (60/40) kanapie, która mogła być opuszczona, powiększając pojemność bagażnika do 16,2 cu-ft (459 litrów). Radio zostało również zaktualizowane do nowoczesnych standardów i zintegrowane z systemem infotainment, umieszczonym w centralnej części kokpitu. Umożliwiało to łączność Bluetooth oraz miało port USB, dzięki czemu klienci mogli zabrać swoją ulubioną muzykę w trasę.