Włoski producent samochodów DR Motor Company zaprezentował model DR1 w 2009 roku podczas Targi Motoryzacyjnych w Bolonii jako pojazd w niskiej cenie, który mógłby służyć jako środek transportu w zatłoczonych miastach.
Massimo Di Risio, były kierowca wyścigowy i właściciel rozległej sieci dealerów samochodowych w Włoszech, wpadł na pomysł stworzenia linii montażowej i produkcji pojazdów pod własną marką, stąd nazwa DR. Zawarł umowę z chińskim producentem samochodów Chery, od którego nabył prawa do produkcji modelu DR1 z kompletnych zestawów do montażu (CKD) we Włoszech. W ten sposób uniknął wysokich kosztów celnych związanych z importem pojazdów spoza Europy. Samochód sprzedawano w Chinach pod marką Riich M1, a na innych rynkach występował pod nazwą Chery QQ3. Włosi próbowali sprzedawać ten pojazd w supermarketach, ale porzucili ten pomysł, gdyż mieli już sieć 90 dealerów. Niestety, światowy kryzys finansowy wpłynął na markę, a w 2014 roku Massimo Di Riso musiał zrezygnować z projektu DR1.
Na przedzie DR1 charakteryzował się dużymi, zaokrąglonymi reflektorami, które były przesunięte do tyłu i miały wbudowane kierunkowskazy pod jedną szybą. Zderzak miał podzielony grill, z trapezoidalną górną częścią, na której znajdowało się logo marki, podczas gdy dolna część przypominała uśmiech. Z boku DR1 pokazywał wysoką linię dachu oraz czarne, niepomalowane lusterka, klamki i obramowania okien. Mimo krótkiej długości, pojazd o kształcie jajka miał cztery drzwi, co ułatwiało wsiadanie i wysiadanie z kabiny. Ostatecznie, z tyłu producent stworzył nagły spadek dla klapy bagażnika, z okrągłymi światłami tylnymi po bokach.
Wewnątrz włoski producent wykorzystał te same komponenty, które Chery stosował w swoim modelu QQ3 w Chinach. Większość obszarów była pokryta twardym plastikiem, ale projekt był dobrze przemyślany. Na centralnym panelu deski rozdzielczej znajdowało się zegary, z obrotomierzem po lewej, prędkościomierzem wyświetlanym na LCD na środku oraz wskaźnikami paliwa i temperatury po prawej stronie. W centralnej części umieszczono sterowanie klimatyzacją oraz odtwarzacz CD. Z przodu, siedzenia były smukłe, ale wystarczające do miejskiego użytku, natomiast z tyłu było wystarczająco miejsca dla dwóch pasażerów o wzroście dorosłego. Niestety, bagażnik był malutki, wystarczający jedynie na włożenie plecaka ucznia i kanapki.