Dodge zakończył produkcję drugiej generacji Durango w 2009 roku, a klienci musieli czekać aż do końca 2010 roku, kiedy amerykańska marka wprowadziła trzecią generację tego modelu.
Były to jedne z najtrudniejszych lat dla amerykańskiego przemysłu motoryzacyjnego z powodu światowego kryzysu finansowego, a Chrysler obawiał się wprowadzić drogie SUV-y. Mimo to podjęto decyzję o wprowadzeniu na rynek trzeciej generacji Durango w grudniu 2010 roku, z dostawami rozpoczynającymi się na początku 2011 roku. Dwa lata później, w 2013 roku, producent zaprezentował odświeżoną wersję Durango podczas Nowojorskiego Salonu Samochodowego.
Podczas gdy druga generacja Durango miała bardziej „złowieszczy” wygląd, trzeci model charakteryzował się nowym, rodzinnym podejściem. Przód samochodu ozdabiały charakterystyczne dla marki wstawki w kształcie krzyża na grillu. Dodatkowo, aerodynamiczne reflektory podkreślały zintegrowane LED-owe światła dzienne, nadając pojazdowi elegancki wygląd. Dzięki platformie unibody, trzecia generacja Durango miała niższe okna. Na boku SUV-a zauważalne były także powiększone tylne błotniki, co nadawało samochodowi bardziej muskularny wygląd. Dla wyższych wersji wyposażeniowych, takich jak R/T i SR/T, producent oferował różne aerodynamiczne pakiety z bardziej agresywnymi zderzakami i grillami. Na koniec, w modelu na rok 2014 z tyłu znalazły się zaprojektowane na nowo, jednoliniiowe LED-owe światła tylne.
Dodge zbudował trzecią generację Durango z trzema rzędami siedzeń, w których mogło komfortowo zmieścić się do siedmiu dorosłych osób. Choć nie było to nowością dla marki Dodge, jakość materiałów wewnętrznych znacznie poprawiła się w porównaniu do drugiej generacji Durango. Dostępny był kokpit w dwóch kolorach oraz lepsze plastiki, a panele drzwiowe nie były już wykonane wyłącznie z twardego plastiku. Jak można się było spodziewać, niższe wersje wyposażeniowe miały tapicerkę materiałową, natomiast wyższe oferowały luksusowe kabiny pokryte skórą. Przed kierowcą znajdował się nowy wyświetlacz TFT dla zestawu wskaźników. Dodatkowo, Dodge oferował jednostkę infotainment z kolorowym ekranem dotykowym oraz kamerą cofania umieszczoną w centralnej konsoli. Jak można się było spodziewać, pierwsze i drugie rzędy oferowały dużo miejsca dla pasażerów, ale nawet w trzecim rzędzie było wystarczająco miejsca na nogi i głowę dla dorosłych pasażerów. Przestrzeń bagażowa nie była imponująca przy wszystkich siedzeniach podniesionych, ale po złożeniu drugiego i trzeciego rzędu Durango oferował tyle miejsca co minivan.