Alfa Romeo korzystało z fali sukcesów i w 1971 roku wprowadziło model Berlina 2000 jako ulepszoną wersję już popularnego Berlina, oferującą więcej mocy i lepsze osiągi.
Włoski producent samochodów zaprezentował serię Berlina w 1968 roku z dynamicznym silnikiem o pojemności 1,8 litra, sądząc, że to wystarczy. W czasach, gdy samochody zwykle przyspieszały od zera do sześćdziesięciu (0-97 km/h) w 15 sekund lub dłużej, każdy samochód, który osiągał dziesięć sekund, uważano za szybki, przynajmniej według europejskich standardów. Jednak klienci zaczęli domagać się więcej i w 1971 roku Alfa Romeo wprowadziło wersję 2000.
Model Berlina 2000 został zaprojektowany przez 30-letniego Giorgetta Giugiaro z Bertone Studios i wyglądał prawie tak samo jak 1750 Berlina. Jego przednia część była jednak nieco inna. Posiadał cztery identycznej wielkości reflektory o średnicy 146 mm (5,75″) oraz całkowicie czarny grill otaczający logo Alfa Romeo. Lekko pochylona szyba otwierała drogę do przestronnej kabiny z dużymi bocznymi oknami. Z profilu, projekt z kabiną przesuniętą do tyłu nawiązywał do architektury napędu na tylne koła.
Wewnątrz producent samochodów oferował przestronną kabinę dla pięciu osób, dzięki długiemu rozstawowi osi i niemal pionowym bocznym panelom. Zestaw wskaźników uniesiony przed kierowcą zawierał duże cyferblaty dla obrotomierza i prędkościomierza. Na desce rozdzielczej zamontowano trzy dodatkowe wskaźniki. W zależności od opcji, konsola centralna mogła zawierać wybierak biegów dla automatycznej skrzyni biegów lub dźwignię biegów wystającą z podłogi.