Alfa Romeo już w 1931 roku odnosiła sukcesy na wyścigach, wprowadzając model 8C Roadster jako samochód sportowy dla ogółu społeczeństwa, a nowy pojazd obiecywał być zwycięzcą, co rzeczywiście miało miejsce.
Alfa Romeo wyprodukowała jedynie 188 egzemplarzy do sprzedaży, podczas gdy reszta to samochody wyścigowe. W tamtych czasach różnice między autem wyścigowym a jego cywilną wersją były minimalne. Tazio Nuvolari wygrał Grand Prix Włoch w Monzy oraz wyścig Targa Florio w latach 1931-1932.
Model 8C charakteryzował się unikalnym przodem, na ówczesne czasy, z trzema reflektorami z przodu, przed kratką chłodnicy. Dlatego też producent musiał przenieść napis „Alfa Romeo” na dolną stronę. W wersji wyścigowej brakowało zderzaka, podczas gdy wersja uliczna miała smukły, łatwy do demontażu. Dwumiejscowa kabina znajdowała się tuż przed osią tylną. Aby poprawić aerodynamikę, producent zamontował aerodynamiczną osłonę na górze zapasowego koła. Na koniec, samochód miał aluminiową karoserię osadzoną na stalowej ramie.
Wewnątrz, producent umieścił duże wskaźniki od lewej do prawej strony deski rozdzielczej. Przed pasażerem, Alfa Romeo zainstalowała zegar oraz wskaźnik paliwa. Były one istotne, zwłaszcza podczas wyścigu drogowego. W tamtych czasach włoscy producenci umieszczali kolumny kierownicze po prawej stronie samochodu, nawet jeżeli jeździli po prawej stronie drogi. W kabinie, producent zamontował solidny, metalowy uchwyt (coś w rodzaju „uchwytu awaryjnego”) po stronie pasażera.